بزرگنمايي:

پیام سپاهان - هم میهن / «خطرناک‌تر از ب2» عنوان یادداشت روز در روزنامه به قلم است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
ایالات متحده در حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران با ترکیبی از آخرین و پیشرفته‌ترین تجهیزات تمامی خود شامل 7 فروند بمب‌افکن‌های رادارگریز ب2، و 125 فروند از جنگنده‌های رادارگریز اف22 و اف35 در نقش پشتیبان و اسکورت، و همچنین با تاکتیک‌های فریب هوایی، و با شلیک 14بمب‌ فوق‌سنگرشکن ده تنی و 30موشک‌ تام‌هاوک دریایی، ودر مجموع از 75تسلیحات هدایت دقیق از هوا و دریا استفاده و عمل کردند و بدون هشدار قبلی وارد حریم ایران شدند و تاسیسات هسته‌ای را هدف قرار دادند.
مقامات آمریکایی مدعی شده‌اند که آسیب‌های قابل‌توجهی زده‌اند. بمب‌افکن‌ها مستقیماً از ایالات متحده پرواز کرده و به اینجا آمدند و بدون فرود دوباره به پایگاه خود بازگشتند. ظاهراً توصیف خطرناکی است. زیان‌بار بود ولی خیلی جای نگرانی ندارد. آنها چند پایگاه را تخریب کردند که ابعاد تخریبی آن نیز هنوز معلوم نشده است و فرض کنیم در بدترین حالت صددرصد ویران و غیرقابل‌استفاده شده باشد.
بازار
با همه اینها فراموش نکنیم این بمب‌افکن‌ها قادر به ایجاد ناترازی گاز و برق و آب و ارز و بودجه و فرهنگ و سیاست ایران نیستند. عامل دیگری ریشه همه این بدبختی‌هاست که هزار بار از این تسلیحات مدرن و پیشرفته مذکور خطرناک‌تر و ویرانگرتر است. این عامل بسیار خطرناک، شکاف و ناترازی میان قدرت و مسئولیت است.
سلاح خودویرانگری که ب2 به گَرد پای آن هم نمی‌رسد. تقریباً همه مردم وضعیت کشور را می‌دانند. ناترازی‌های جدی در مهم‌ترین کالاها و خدمات و حتی آب شهری به مراحل بحرانی رسیده است. چشم‌انداز روشنی از آینده پیش روی جامعه نیست. حتی آتش‌بس هم اصطلاح درستی برای این وضعیت نیست. هر آن می‌تواند شعله‌های جنگ دوباره زبانه بکشند، و تصور وضعیت عمومی جامعه در چنین شرایطی سخت نیست.
در سوی مقابل ایران، یک جانی قرار دارد که حتی آمریکایی‌ها هم به دیوانگی او اقرار کرده‌اند و او حاضر است برای فرار از دادگاه و‌ محکومیت و باقی ماندن در پست نخست‌وزیری اسرائیل، هر روز جنگی را به راه اندازد و مترصد آتش‌افروزی دوباره است.
در این شرایط، آقای عراقچی در گفت‌وگو با مهم‌ترین رسانه رسمی منسوب به جمهوری‌‌خواهان آمریکایی مطالبی را اظهار داشته تا هم فشار را از روی ایران بردارد و هم امکان نزدیکی بیش از این، میان ترامپ و نتانیاهو را کمتر کند و اجازه ندهد که پیش از روشن شدن فضای گفت‌وگوهای احتمالی، دوباره جنگ شود.
این مواضع موجب شد تا عده‌ای بدون مسئولیت ولی از جایگاه قدرت و در داخل کشور هجوم گسترده‌ای را علیه سخنان آقای وزیرخارجه آغاز کنند. کسانی که ذره‌ای مسئولیت‌پذیری در برابر کوچکترین مسئله مردم ندارند.
آقای وزیر هم برای جبران خرابکاری‌های این گروه مجبور شده است اقدامات آنان را به نحوی لاپوشانی کند و این جماعت به‌جای مسئولیت‌پذیری و تشکر، اقدام به حمله علیه وزیرخارجه کرده‌اند.
این خط روشن است که از کجا آب می‌خورد و به سود کیست؟ برنده اصلی این خط، نتانیاهوست. اکنون باید متوجه شده باشیم خساراتی که این افراد فاقد مسئولیت و از موضع قدرت به کشور می‌زنند، قابل مقایسه با خسارات ب2 نیست.
خسارات ب2 روشن و محدود و مقطعی و حتی قابل ترمیم و جبران‌پذیر است. خساراتی است که از طریق جنگ به کشور تحمیل می‌شود. ولی خسارات این گونه افراد از درون و‌ مداوم است و بی‌انتهاست.