بزرگنمايي:

پیام سپاهان - شرق / متن پیش رو در شرق منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
ماجرای جفری اپستین، سرمایه‌دار رسوا و مرموز، این روزها به یکی از محورهای اصلی نبرد سیاسی در آمریکا بدل شده است؛ بحرانی که فراتر از شکاف‌های مرسوم حزبی، به میدانی برای رقابت‌های انتخاباتی و تسویه‌حساب‌های سیاسی تبدیل شده و هر دو جناح را در برابر یک افکار عمومی خسته و بی‌اعتماد قرار داده است.
تا همین اواخر، ماجرای اپستین بیشتر در محافل سیاسی واشنگتن و فضای مجازی جریان داشت، اما با تداوم افشاگری‌ها و برجسته‌شدن فساد و پنهان‌کاری قدرتمندان و افراد صاحب نفوذ، این پرونده به یکی از کلیدی‌ترین محور تبلیغات انتخاباتی بدل شده است. دموکرات‌ها با تکیه بر موج بی‌اعتمادی عمومی به نخبگان و سیاستمداران، تلاش می‌کنند جمهوری‌خواهان را به عنوان نماد فساد، پنهان‌کاری و رانت‌جویی معرفی کنند و راهی برای بازپس‌گیری کنترل مجلس نمایندگان بیابند.
در ایالت کالیفرنیا، استر کیم وارِت، نامزد دموکرات انتخابات کنگره، با نصب بیلبوردهایی رای‌دهندگان را به چالش کشیده و رای رقیب جمهوری‌خواهش برای «پنهان‌کردن فهرست» اپستین را زیر سوال برده است. به گفته او، این پرونده می‌تواند رای‌دهندگان میانه‌رو و حتی ناراضی از هر دو حزب را جذب کند.
دموکرات‌ها؛ منتقد فساد یا بازیگر یک سناریوی سیاسی؟
در حالی که دموکرات‌ها پرونده اپستین را ابزار افشاگری علیه رقیب قرار داده‌اند، بسیاری از منتقدان معتقدند‌ این رویکرد بیش از آنکه دغدغه عدالت و شفافیت باشد، بخشی از رقابت‌های بی‌پایان حزبی است. آنها یادآوری می‌کنند که نام برخی چهره‌های سرشناس دموکرات نیز در پرونده اپستین مطرح بوده، اما رسانه‌های جریان اصلی و رهبران حزب، تمرکز خود را صرفا بر جمهوری‌خواهان و به‌ویژه ترامپ گذاشته‌اند. در چنین شرایطی، این شائبه مطرح است که آیا دموکرات‌ها به واقع به دنبال افشای حقیقت هستند یا فقط در پی بهره‌برداری سیاسی از یک پرونده جنجالی؟
از سوی دیگر، برخی تحلیلگران تاکید دارند استفاده گسترده از پرونده اپستین در تبلیغات انتخاباتی دموکرات‌ها می‌تواند به افزایش بدبینی و فرسایش اعتماد عمومی نسبت به کلیت نظام سیاسی منجر شود. وقتی فساد و بی‌پاسخ‌گویی فقط ابزار حمله به رقیب باشد و نه دغدغه‌ای فراگیر، در نهایت مردم هیچ جناحی را شایسته اعتماد نمی‌بینند.
نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد بخش قابل توجهی از رای‌دهندگان مستقل و حتی برخی هواداران سابق ترامپ، از نحوه مدیریت پرونده اپستین توسط دولت جمهوری‌خواه ناراضی‌اند و همین موضوع فرصتی برای دموکرات‌ها پدید آورده است. در عین حال، این بی‌اعتمادی فقط محدود به یک جناح نیست و بسیاری از جوانان و نسل جدید که زمانی موج تازه‌ای از مشارکت سیاسی را رقم زدند، حالا نسبت به وعده‌های هر دو حزب، به‌ویژه دموکرات‌ها، بدبین شده‌اند. آنها حس می‌کنند دغدغه‌های واقعی‌شان نادیده گرفته می‌شود و پرونده‌هایی نظیر اپستین صرفا ابزاری برای جدال سیاسی است.
پل میچل، کارشناس داده‌های انتخاباتی در کالیفرنیا، معتقد است‌ جوانان و رأی‌دهندگان مستقل دیگر فریب بازی‌های رسانه‌ای و تبلیغاتی را نمی‌خورند. او می‌گوید: «آنها وعده شفافیت، عدالت و سلامت سیاست را شنیده‌اند اما جز کشمکش و درگیری چیزی ندیده‌اند».
حملات رسانه‌ای و رقابت برای مصادره بحران
در ماه‌های اخیر، موضوع اپستین تقریبا به صورت روزانه در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های محلی و ملی بازتاب یافته است. گاوین نیوسام، فرماندار کالیفرنیا و یکی از چهره‌های مطرح دموکرات‌ها، طی هفته‌های اخیر بارها در ایکس و مصاحبه‌های رسانه‌ای به پرونده اپستین پرداخته و با استناد به تصاویر و مدارک موجود، تلاش کرده ترامپ را بی‌صداقت جلوه دهد.
در ایالت‌های دیگر هم شاهد همین رویکرد هستیم. جی‌بی پریتزکر، فرماندار ایلینوی، از ترامپ به دلیل عمل نکردن به وعده‌های شفافیت انتقاد کرده و سناتورهایی همچون برد هویلمن-سیگال هم تاکید دارند «هیچ‌کس بالاتر از قانون نیست». اما در مقابل، جمهوری‌خواهان و حتی بخشی از افکار عمومی بر این باورند که دموکرات‌ها نیز از شفافیت کامل فرار می‌کنند و فقط در صورتی پیگیر پرونده‌اند که به نفع رقابت انتخاباتی‌شان باشد.
جنجال اپستین نه‌تنها برای دموکرات‌ها ابزار حمله است، بلکه جمهوری‌خواهان را هم با چالش جدیدی مواجه ساخته است. برخی نمایندگان این حزب همچون درک ون اوردن ابتدا خواستار انتشار اسناد شدند اما زیر فشارهای رسانه‌ای و تشدید فضای سیاسی، به‌سرعت موضع خود را تغییر دادند و حالا متهم به عقب‌نشینی شده‌اند. این سردرگمی نشانه‌ای از بحران عمیق‌تر درونی جمهوری‌خواهان است که چگونه میان حفظ انسجام حزبی و پاسخ به افکار عمومی گرفتار آمده‌اند.
با این حال، جمهوری‌خواهان هشدار می‌دهند که تمرکز بیش از حد بر پرونده اپستین، صرفا موجب منحرف شدن بحث از موضوعات واقعی و روزمره مردم نظیر اقتصاد، اشتغال و بهداشت می‌شود. آنها باور دارند مردم در نهایت با جیب و معیشت‌شان رای می‌دهند نه با بحث‌های جنجالی و حاشیه‌ای.
در نهایت، بحران اپستین با همه فراز و نشیب‌هایش، به نمادی از تزلزل اعتماد عمومی و بی‌سرانجامی نبرد سیاسی در آمریکا تبدیل شده است. در حالی که دموکرات‌ها با شعار عدالت و افشاگری پیش می‌روند، منتقدان می‌پرسند چرا وقتی پای اعضای حزب خودشان در میان است، همان جدیت را ندارند؟ آیا ماجرای اپستین واقعا مسیر انتخابات را تغییر می‌دهد یا صرفا نمونه‌ای از بازی‌های بی‌پایان سیاسی است؟ پاسخ این پرسش، آینده فضای سیاسی و اجتماعی آمریکا را رقم خواهد زد.
در این میان، موضوع اپستین بار دیگر معضل ریشه‌دار «فرهنگ معافیت» در سیاست آمریکا را برملا کرده است؛ فرهنگی که در آن، سیاستمداران و چهره‌های بانفوذ چه در میان جمهوری‌خواهان و چه دموکرات‌ها، معمولا از پاسخ‌گویی واقعی فرار می‌کنند و هر پرونده‌ای نهایتا به ابزاری برای تسویه‌حساب‌های جناحی و نه اصلاح ساختاری بدل می‌شود. بسیاری از ناظران هشدار می‌دهند که اگر هر دو حزب به همین شیوه ادامه دهند و صرفا برای امتیازگیری سیاسی به پرونده‌هایی مانند اپستین بپردازند، در نهایت نتیجه‌ای جز بی‌اعتمادی و انفعال سیاسی گسترده‌تر در جامعه حاصل نخواهد شد.
در واقع اگر دموکرات‌ها واقعا دغدغه شفافیت و عدالت دارند، باید این استاندارد را نسبت به تمام اعضای خود و حتی هم‌پیمانان‌شان نیز رعایت کنند؛ نه اینکه فقط زمانی صدای عدالت‌خواهی‌شان بلند شود که رقیب در موضع ضعف قرار دارد. از سوی دیگر، جمهوری‌خواهان نیز با کوچک‌نمایی یا انکار بحران‌های اخلاقی و فساد، فقط شکاف میان سیاست و افکار عمومی را عمیق‌تر می‌کنند.
در نهایت، پرونده اپستین یک بار دیگر ثابت کرد که سیاست در آمریکا تا چه اندازه به عرصه‌ای برای جدال بر سر قدرت تبدیل شده و دغدغه‌های حقیقی مردم اغلب در هیاهوی رقابت‌های جناحی گم می‌شود؛ این همان چالشی است که حل آن نیازمند صداقت و شجاعت سیاسی از سوی همه بازیگران صحنه است.
بازار