بزرگنمايي:

پیام سپاهان - کیهان / «با هر چه به دستم برسد آمده‌ام جنگ» عنوان یادداشت روز در روزنامه کیهان به قلم محمدهادی صحرایی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
سحرگاه 23 خرداد 1404 بی‌شک شروع روز بلندی است که عذاب آخرالزمانی بنی اسرائیل در آن رقم خواهد خورد. وقتی رژیم صهیونی، مردم آسوده در خواب را هدف حمله قرار می‌دهد و شماری از سرداران و دانشمندان ما را ترور می‌کند باید این نکته را هم بداند که اگر شروع جنگ با آنها باشد ولی هرگز خاتمه‌اش در اختیار و توان آنها نیست. نادان است کسی که سنگی را به چاه انداخته و دیگران را به زحمت می‌اندازد. جمله جالبی را یک صهیونیست گفته بود که نشان از تلاطمی است که در آن به سر می‌برند. او گفت «حمله ما به ایران برای آنست که از محو شدن خود در زمین جلوگیری کنیم» ولی به این نکته اشاره نکرده بود که این اقدام، تنها مرگ تدریجی آنها را به مرگ دفعی تبدیل خواهد کرد.
آنها یا به واقع نمی‌فهمند و در اشتباهات پی‌درپی غوطه‌ورند و شبیه دیوانه مستی شده‌اند که تیغ به دست دارند و هم به جان مردم افتاده و هم خود را به مرگ می‌رسانند. اگر کشتن زن و کودک در خواب، برای آنها آرامش و حیات می‌آورد، در این هیجده ماه جنایاتشان علیه غزه می‌توانستند به ثبات و آرامش برسند و آنها را بعد از طوفان‌الاقصی، از این زندگی سگی برهاند. دیگر این منطقه برای حیات صهیونی جای مناسبی نیست و جهنم بهتر از این نکبت و خفتی است که به آن گرفتارند. آنها نمی‌دانند که استفاده از بمب‌های با تناژ بالا برای آنها پیروزی نمی‌آورد و تنها گورشان را عمیق‌تر می‌کند و نتانیاهو و رؤسای جمهور قبلی و فعلی آمریکا در این دفن زباله صهیون شریکند. 
کشتن بی‌گناهان و خون آنها، نیلی شده که قدرت فرعون و ثروت قارون و تزویر سامری را غرقه خواهد کرد و هرکه به این ارابه در سراشیبی مرگ، دل بسته باشد به خسران و ناامیدی مبتلا خواهد شد. رژیم صهیونی در مورد فرماندهان ما هم اشتباه کرد. اول اینکه شهادت، لباسی قیمتی است که خدا بر تن بندگان خالص خود می‌پوشاند و دری از درهای بهشت است که به روی خاصان گشوده می‌شود و درِ دوزخ را به روی قاتلان آنها باز می‌کند. و دوم اینکه امثال شهدای نازنینی مثل حاج قاسم و زاهدی و نیلفروشان و... و امروز هم که باقری عزیز و سلامی نازنین و رشید سربلند و حاجی‌زاده قهرمان و طهرانچی بزرگوار و عباسی و دانشمندان سرافراز و ... ما را گرفتند، در اصل آنها را به آرزویشان رساندند و اگرچه ما در غم از دست دادن آنها به سوگ نشسته‌ایم و این جنگ نهائی را بدون حضور آنها می‌رزمیم ولی از صمیم قلبمان به آن بزرگان تبریک می‌گوییم.
دانشمندان ما هم همینگونه‌اند و نخبگانی‌اند که با شهادتشان در آسمان تاریخ ایران ماندگار شدند. آنها چراغ تاریک تاریخ شدند و علم به قهقرا رفته تجربی غرب را به علم الهی هدایت خواهند نمود و به جای طعم تلخ غصه و اشکی که به خاطر سقوط علم از آسمان و ویرانیِ آبادانی‌ها و خانه‌ها به کام مردم ریخته شده، دهان بشر را با علم متعهد شیرین خواهند کرد. دانشمندان ما شیر و شکر علم و ایمان را به هم آمیخته و آنچه نور است را به بشریت عرضه کرده‌اند. چه آن زمان که جنگل‌نشینان آنگلوساکسونی روی درخت زندگی می‌کردند و فردوسی ما شاهنامه می‌سرود و مردم زمزمه می‌کردند و چه زمانی که غربی‌ها در کوچه و خیابان به کمین هم می‌نشستند و یکدیگر را شکار می‌کردند و می‌خوردند و ابن‌سینای ما در ایران، شفا و قانون می‌نوشت؛ همه گویای زمین نخبه‌پرور ایران است.
بازار
فرهنگ ما چنان است که توانستیم حتی تاتار و مغول وحشی را رام کرده و نسل آن خونخواران را مسلمان کنیم و پای دین و فرهنگ و هنر بنشانیم. نسل امروز دشمنان ما در غرب، اگرچه ظاهری فریبنده برای خود فراهم کرده‌اند ولی همان بنی اسرائیل پیغمبرکُش و دزدان دریایی‌اند که به تکنولوژی و رسانه، مجهز شده ولی در اصل، وحشی‌تر از چنگیز و تیمورند. جنایت این دو ساله نتانیاهو در غزه، که با پشتیبانی جهان سلطه انجام می‌شود تا ابد روی ستمگران بنام تاریخ را سفید کرده و مجامع و محاکم حقوق بشری را شرمگین نموده و مردم جهان را کلافه کرده است. و این کلافه‌گی و اضطراب را فقط می‌توان با مرگ دردناک صهیون و تنبیه بازدارنده شرکای جنایتکارش، التیام بخشید. 
حمله سحرگاه جمعه اسرائیل به ایران را می‌توان در پروژه‌ای دید که طراحی آن مدت‌ها پیش و به گفته خودشان بعد از عملیات وعده صادق ایران انجام شده بود. در طراحی آنها همین مذاکره‌ای بود که در دهان‌ها افتاد و وظیفه‌اش معطل کردن و فریب ما بود. مذاکره‌ای که ساده‌لوحان می‌گفتند سایه جنگ را از سر مردم کم می‌کند که نکرد و بدتر هم شد و همان‌طور که بزرگان گفتند گره کار را کورتر کرد. واگذار احمق، نفوذی، خائن و... به خدا که از پرونده‌سازی هسته‌ای تا تعهدات یکطرفه قراردادهای خسارت‌بار و تا مذاکرات بی‌خیر و تا ناترازی امروز را می‌توان در کارنامه آنها دید. سمپات‌های رسانه‌ای جریان نفوذ، چنان گستاخانه افکار عمومی را منحرف کردند که تحریم‌های آمریکا در میانه مذاکرات را مخلّ مذاکره ندیدند ولی حتی طنز انتقادی کیهان علیه ترامپ را با فحاشی پاسخ دادند.
 موافقت حکیمانه و همراه با اعلام صریح عدم اعتماد به آمریکا و عدم خوش‌بینی به مذاکره، این ترفند حریف را هم نقش برآب کرد و به همگان نشان داد که آمریکا مذاکره را برای تسلیم می‌خواهد و نه حل مسائل فیمابین.
ما در حال مذاکره با آمریکاییم که نیروی نیابتی‌اش پاچه ما را گرفت و عجیب آنکه مورد حمایت آمریکا هم قرار گرفت. مذاکره‌ای که ابزاری برای وقت‌کشی، دغلکاری، خوراک تبلیغاتی، بهانه‌گیری آمریکا و بستن دست ماست. گزارش دبیر مزور آژانس و بیانیه شیطانی او هم فرصت مناسبی را پیش آورد تا به حمله سحرگاه جمعه رسید و پیکر بی‌جان عزیزانمان را روی دستمان گذاشت. بارها گفته شد که مذاکره خوب است ولی با اهلش. و مدارا خوب است نه با دشمن. به ویژه آنکه دشمنت آمریکا و به ویژه شروری مثل ترامپ دروغگوی قمارباز باشد. با دشمن باید مقتدرانه برخورد کرد نه ملتمسانه و این لزوماً به معنی جنگ نیست، به معنی اعتماد نکردن به دشمن و پیشنهادهای اوست. 
می‌توان تحلیل دقیق‌تر و واضح تری از حمله سحر جمعه اسرائیل داشت. فهمیدن این واقعیت که اسرائیل، چیزی برای از دست دادن ندارد را می‌توان در گفته یکی از مقامات رژیم که در ابتدای این مطلب آمد و نمونه‌ای از فضای حاکم بر فضای فکری آنهاست دید ولی یکی دیگر از مسئولین رژیم اشغالگر گفت که وارد راه بی‌بازگشت اسرائیل، شده‌ایم. آنها تمام رؤیاهای شیرین خود را در حال ذوب شدن می‌بینند و مثل عقرب در محاصره آتش‌اند و چاره‌ای جز خودکشی برای خود نمی‌بینند و این، انتحار باید به گونه‌ای باشد که بتواند با کشتن دیگران و رمق‌کشی از دشمنانشان، جبهه استکبار را هم تقویت کند.
سیلی جانانه رزمندگان ما به اسرائیل که بی‌فاصله، پس از سخنان مقتدرانه رهبر معظم انقلاب انجام شد اگرچه در نوع خود بی‌نظیر و صفای جگر داغدیده مردم مظلوم و عزیز ما و مستضعفین جهان بود ولی آنچه مطالبه است تداوم آن تا رسیدن به نتیجه نهائی است و نشان داد اگرچه دلمان پرخون و جگرمان شرحه از فرصت‌سوزی، و عزیزان از دست رفته است و وجودمان لبریز نفرت از نفوذی‌ها و منافقین و بی‌وطن‌هایی است که کارشان، آبکشی شیاطین نحس و نجس است ولی کار ما از انتقام جمعه شروع شده و تا ازاله خبث صهیون باید ادامه یابد. امروز روز عزاداری نیست و روز جنگ است. اکنون باید شغل و شعار ما «با تیغ نشد تیر نشد نیزه نشد، سنگ / با هرچه به دستم برسد آمده‌ام جنگ» باشد. امروز یکی از مهم‌ترین عرصه‌های نبرد، فضای مجازی و تولید محتوای مؤثر و مفید و پرهیز از انتشار هرگونه مطلبی است که روحیه ما را تضعیف و دشمن را مقتدر یا مناطق نظامی را افشا کند. 
شهید سپهبد سلامی می‌فرمود که افراد ابتدا در ذهن خود شکست می‌خورند و بعد در صحنه نبرد. باید بدانیم که این روزگار، که جنگ بین کفر و توحید است، آرزوی همه صالحان و پیامبران بوده و فرصتی برای ماست که در کنار بزرگان، خودی نشان بدهیم. شروع کار ماست و روحیه خود و اطرافیانمان و در فضای مجازی را باید تقویت کرد و همیشه بزرگان شهیدمان را به یاد ‌آوریم که این میراث بزرگ را با چه مشقتی به ما رساندند و از ما توقعی غیر از استقامت و رزمیدن ندارند. همه ما با دیدن سپهبد باقری حسن باقری نابغه را به یاد می‌آوردیم. همه دلتنگ کلمات شمرده سپهبد سلامی و حکمت پی‌درپی اوییم که ترجمان قرآن بود. همه ما به سپهبد رشید که طراح جنگ پیچیده بود می‌بالیم. همه ما دلتنگ لبخند و انرژی مواج در کلام شهید حاجی‌زاده هستیم. همه ما برای دانشمندان شهیدمان غصه داریم و با تصویر دخترکی که سرش زیر سنگ له شد، به خود می‌پیچیم و... ولی امروز روز نبرد و حمایت از رزمندگان ارتش و سپاه است و نیزه از دست نینداز که جنگ است هنوز و به فضل خدا، نسل ما شرشیطان را کم می‌کند.