بزرگنمايي:

پیام سپاهان - کیهان / «چند نکته درباره «غلط زیادی آمریکا»» عنوان یادداشت روز در روزنامه کیهان به قلم مسعود اکبری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
رهبر معظم انقلاب روز گذشته در بخشی از بیانات خویش فرمودند:
«این حرف آمریکایی‌ها که به ایران اجازه غنی‌سازی نمی‌دهیم، غلط زیادی است و در کشور کسی منتظر اجازه این و آن نیست و جمهوری اسلامی همان سیاست و روش خود را پیگیری خواهد کرد. در مناسبتی دیگر به ملت خواهم گفت که نیت و هدف واقعی آنها از این اصرار چیست.» 
حال سؤال اینجاست، چرا آمریکا با غنی‌سازی اورانیوم در ایران مخالف است؟! تجربه چند دهه اخیر نشان داده که مسئله اصلی غرب با ایران،‌ سلاح هسته‌ای نیست. دولت آمریکا و همچنین تروئیکای اروپا (انگلیس، فرانسه و آلمان) بارها مدعی شده‌اند که «ما نگران دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای هستیم». این دولت‌ها به خوبی می‌دانند که ایران دانش فنی برای دستیابی به سلاح هسته‌ای را دارد اما به دلایل شرعی و انسانی، هیچ‌گاه به سمت تولید سلاح هسته‌ای نخواهد رفت. 
ایران بارها اعلام کرده و مهم‌تر از آن رهبر معظم انقلاب با صدور فتوای شرعی، تولید و به‌کارگیری سلاح هسته‌ای را حرام اعلام کرده‌اند. این فتوا، نه یک تاکتیک سیاسی، بلکه موضعی فقهی و راهبردی در چارچوب مبانی اسلامی است. 
بازار
در حقیقت، ادعای دولت‌های غربی مبنی بر اینکه «ما نگران دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای هستیم» صرفا «تابلویی دروغین و انحرافی» برای عملیات روانی و تأثیرگذاری حداکثری بر افکار عمومی مردم جهان است.
واقعیت‌های سیاسی، تاریخی و فنی گواهی می‌دهند که این ادعا صرفا با هدف جلوگیری از دستیابی جمهوری اسلامی ایران به دانش و فناوری هسته‌ای است. در نگاه کشورهای سلطه‌گر، دانش و صنعت هسته‌ای تنها باید در اختیار خودشان باشد. بر همین اساس اگر کشوری مانند ایران بتواند این انحصار را بشکند، نظم جهانی مدنظر نظام سلطه را متزلزل خواهد کرد.
«دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا در روزهای گذشته در مصاحبه با فاکس‌نیوز گفته بود: «ایران نفت زیادی دارد و به انرژی هسته‌ای نیازی ندارد»! این اظهارنظر مضحک و بدون منطق در حالی است که براساس داده‌های اداره اطلاعات انرژی آمریکا (EIA) تولید نفت خام ایالات متحده بیش از 13 میلیون بشکه در روز است. با این‌حال طبق گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، آمریکا با دارا بودن 93 نیروگاه‌ اتمی، در صدر بیشترین تعداد نیروگاه‌های هسته‌ای در دنیا قرار دارد. 
رویترز در روزهای گذشته در گزارشی نوشت: «سناتورهای هر دو حزب آمریکا با تاکید بر مسائلی همچون تأمین برق، از توسعه انرژی هسته‌ای در آمریکا به صورت ویژه حمایت کردند.». «امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهور فرانسه نیز پیش از این گفته بود: «صنعت هسته‌ای اساس استقلال راهبردی فرانسه است.»
در سال‌های گذشته «دیوید کینک» بالاترین مقام مشاوره علمی دولت انگلیس در مقاله‌ای در روزنامه گاردین نوشت: «احداث نیروگاه‌های هسته‌ای در انگلیس ضرورتی علمی است.» 
در سال‌های گذشته و با تشدید بحران تامین انرژی در آلمان، مشخص شد که حذف نیروگاه‌های هسته‌ای، چه هزینه گزافی برای این کشور به همراه داشته است. در هفته‌های گذشته نظرسنجی شرکت بازاریابی اینوفکت (Innofact) نشان داد که 55 درصد آلمانی‌ها از برق هسته‌ای حمایت می‌کنند. براساس این نظرسنجی، تنها 36 درصد از مردم آلمان با برق هسته‌ای مخالفت کردند و 9 درصد هم گفتند هنوز در این زمینه تصمیم‌گیری نکرده‌اند. 
در سال‌های گذشته، هر زمان که ایران در مسیر استقلال علمی در زمینه هسته‌ای گام برداشته، غرب با رویکردی خصمانه به آن واکنش منفی و در مواردی جنایتکارانه نشان داده است؛ از ترور دانشمندان هسته‌ای گرفته تا تحریم تجهیزات پزشکیِ وابسته به صنعت هسته‌ای و فضاسازی دروغین و تهدیدآمیز درباره احتمال دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای و یا اظهارات فریبنده در قالب دوگانه‌های کاذبی همچون «نفت-هسته‌ای» و... ترور، تحریم، تهدید و تحریف همگی در یک پازل قرار دارند. آمریکا و دولت‌های غربی با غنی‌سازی اورانیوم در ایران مخالف هستند، غرب ذیل این مخالفت در پی آن است تا از سه مسئله جلوگیری کند. 1: ممانعت از پیوستن ایران به باشگاه هسته‌ای جهان و شکستن انحصار فعلی، 2: جلوگیری از خودکفایی و عدم وابستگی ایران به غرب در زمینه انرژی هسته‌ای 3: ممانعت از تبدیل شدن ایران به الگویی برای سایر کشورهای جهان با هدف شکستن انحصار و تغییر جدی در نظم جهانی مدنظر دولت آمریکا.
یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های غرب، به‌ویژه آمریکا، پیوستن ایران به باشگاه هسته‌ای جهانی است. دستیابی به توانمندی‌های راهبردی در زمینه چرخه کامل سوخت هسته‌ای و از جمله غنی‌سازی اورانیوم، جایگاه ژئوپلیتیکی یک کشور را تغییر می‌دهد. چنین کشوری دیگر قابل تهدید و تحقیر نیست. ایرانِ امروز، با وجود سال‌ها تحریم، نه‌تنها توانسته به سطحی از دانش برسد که سانتریفیوژهای پیشرفته نسل جدید را بومی‌سازی کند، بلکه در مسیر تولید سوخت برای نیروگاه‌های هسته‌ای داخلی، از جمله نیروگاه بوشهر و راکتور تحقیقاتی تهران، گام‌های اساسی برداشته است.
باشگاه هسته‌ای جهانی، اگرچه به‌ظاهر بر پایه پیمان عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای (NPT) شکل گرفته، اما در واقع محفل بسته‌ای است که اعضای آن تمایلی به ورود کشورهای مستقل به این حوزه ندارند. غرب همواره تلاش کرده دانش هسته‌ای پیشرفته را در انحصار خود نگه دارد، زیرا می‌داند چنین دانشی، در کنار فناوری‌های دیگر، بنیان استقلال و اقتدار ملی کشورها را شکل می‌دهد.
در این میان، ایران به‌عنوان کشوری با سابقه تمدنی، ذخایر عظیم انرژی، موقعیت استراتژیک و ظرفیت علمی بالا، تهدیدی جدی برای نظم هسته‌ای انحصاری غرب محسوب می‌شود. هرگونه پیشرفت ایران در صنعت هسته‌ای، می‌تواند این انحصار را درهم بشکند و الگویی برای کشورهای دیگر شود که در پی استقلال علمی و فنی هستند.
مخالفت غرب با غنی‌سازی اورانیوم در ایران، در واقع مخالفتی است با اصل استقلال و خودکفایی علمی. دولت‌های سلطه‌گر غربی می‌دانند که اگر ایران بتواند تمام چرخه سوخت هسته‌ای را در داخل کشور تولید کند، عملاً نیازی به واردات سوخت و تجهیزات حیاتی از خارج نخواهد داشت. این امر نه‌تنها ایران را از دام تحریم‌ها نجات می‌دهد، بلکه توان چانه‌زنی و قدرت بازدارندگی آن را در عرصه بین‌الملل افزایش خواهد داد. 
رهبر معظم انقلاب- 5 آذر 1403- در دیدار بسیجیان فرمودند: «ما اورانیوم غنی‌سازی‌شده‌ 20 درصد را برای رادیوداروها احتیاج داشتیم؛ نیاز مبرم کشور بود. یک مقدار داشتیم که از سابق تهیّه شده بود، داشت تمام می‌شد؛ باید می‌خریدیم. از چه کسی؟ از آمریکا. آمریکایی‌ها گفتند که شما هر چه تولید 3.5 درصد دارید به ما بدهید، ما در مقابل به شما 20 درصد می‌دهیم....وسط مذاکرات دیده شد که آمریکایی‌ها دارند کلک می‌زنند و جلویش گرفته شد. در همان حینی که اینها خیال می‌کردند به خاطر نیاز کشور به 20 درصد، ایران تسلیم خواهد شد، در همان زمان، اساتید بسیجی ما در داخل، خودشان اورانیومِ 20 درصد را تولید کردند.»
رهبر حکیم انقلاب همچنین- 11 آبان 1382- در دیدار با کارگزاران نظام با اشاره به موضع برخی کشورها در مورد اینکه لازم نیست ایران سوخت هسته‌ای تولید کند، فرمودند: «این کشورها در واقع تلاش می‌کنند با در دست گرفتن روند تأمین سوخت هسته‌ای مورد نیاز نیروگاه ایران، در واقع ایران و ایرانی را گروگان بگیرند و از این طریق جمهوری اسلامی را تحت فشار قرار دهند، اما ما زیر بار این حرف نمی‌رویم و با استناد به مقررات بین‌المللی، سوخت هسته‌ای مورد نیاز نیروگاه را با تکیه بر دانشمندان و متخصصان داخلی تولید خواهیم کرد.»
حضرت آقا- تیرماه 1383- در دیدار با مسئولان جهاد دانشگاهی نیز فرمودند: «مسئله‌ای که ما با جدیت به دنبال آن هستیم استفاده از دانش هسته‌ای در مصارف گوناگون غیرنظامی از جمله در تأمین سوخت نیروگاه اتمی بوشهر است که این مسئله مطابق مقررات بین‌المللی و معاهده ان‌پی‌تی که ما هم آن را قبول کرده‌ایم، هیچ اشکالی ندارد و حق مسلم همه کشورها است.»
ایرانِ امروز با اتکا به توان علمی دانشمندان خود، بدون تکیه به قدرت‌های خارجی، چرخه کامل سوخت هسته‌ای را به دست آورده و در مسیر خودکفایی و عزت ملی گام‌های بلندی برداشته است. آنچه غرب را نگران کرده، نه غنی‌سازی اورانیوم، بلکه غنی‌سازی «اقتدار»، «استقلال» و «عزت» در کشوری است که حاضر نیست سرنوشتش را به اراده بیگانگان گره بزند.
دوران «اجازه گرفتن» به‌سر آمده است؛ امروز ایران نه در جایگاه یک «مطیع»، بلکه در قامت یک «الگو» ایستاده است؛ الگویی که پیام آن روشن است: عزت ملی را باید ساخت، عزت ملی خریدنی نیست.