بزرگنمايي:

پیام سپاهان - دنیای اقتصاد /متن پیش رو در دنیای اقتصاد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
علی شهابی| دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، بار دیگر عربستان را به‌عنوان اولین مقصد خارجی خود در دوره جدید ریاست جمهوری انتخاب کرد که این اقدام هم جنبه نمادین و هم جنبه محتوایی دارد. در منطقه‌ای که اغلب با بی‌ثباتی و درگیری تعریف می‌شود، پادشاهی سعودی همچنان ستون ثبات و تداوم است. سفر ترامپ نشان‌دهنده تاکید مجدد بر اعتماد متقابل، همسویی استراتژیک و باور مشترک به دیپلماسی عمل‌گرایانه و مبتنی بر منافع است که همواره روابط عربستان و ایالات متحده را تثبیت کرده است.
 پادشاهی عربستان سعودی در لحظه‌ای تعیین‌کننده از رئیس‌جمهور ترامپ استقبال می‌کند. تقریبا یک دهه از آغاز چشم‌انداز 2030، طرح بلندپروازانه تحول اجتماعی-اقتصادی عربستان سعودی می‌گذرد. ​​کشورهای کمی در دنیای مدرن جرات کرده‌اند چنین اصلاحات گسترده‌ای - از قطع وابستگی به نفت گرفته تا باز کردن جامعه - را با این مقیاس و سرعت اجرا کنند.
آنچه به عنوان یک طرح بلندپروازانه آغاز شد، برای میلیون‌ها سعودی به یک واقعیت تبدیل شده است. زنان رانندگی می‌کنند، سینماها رونق دارند و سرمایه جهانی، اکنون ریاض را نه تنها به عنوان یک پایتخت نفتی، بلکه به عنوان یک قطب مالی، فناوری و لجستیکی منطقه‌ای در حال شکل‌گیری نشان می‌دهد.
 در این زمینه، سفر رئیس‌جمهور ترامپ چیزی بیش از یک حسن‌نیت دیپلماتیک است. عربستان سعودی خود را نه به عنوان خریدار نفوذ، بلکه به عنوان سازنده مشارکت‌ها تعریف کرده است و ریاض، ترامپ را کسی می‌بیند که ارزش اتحادهای مبتنی بر منافع متقابل را به جای مسائل حقوق بشری درک می‌کند.
 منتقدان در واشنگتن بدون شک اعتراضات قابل پیش‌بینی خود را مطرح خواهند کرد. اما آنچه باید درک شود این است که عربستان به دنبال چک سفید امضا نیست. بلکه به دنبال یک رابطه متعادل و مبتنی بر معامله است که در خدمت منافع ملی هر دو کشور باشد. ثبات در خاورمیانه یک هدف حزبی نیست؛ بلکه یک ضرورت دوحزبی است و امروز، هیچ بازیگر منطقه‌ای به اندازه عربستان سعودی به این ثبات متعهد نیست. سعودی پیش از این مواضع دیپلماتیک قاطعانه‌تری اتخاذ کرده است. این کشور به مرکزی برای میانجی‌گری بین‌المللی تبدیل شده است - از تسهیل کانال‌های بی‌سرو‌صدا بین واشنگتن، کی‌یف و مسکو گرفته تا تشویق به آتش‌بس و تبادل زندانیان در مناطق جنگی فراموش‌شده. عربستان برای مهار و پایان دادن به کشمکش تلاش می‌کند.
این موضوع در هیچ موردی به اندازه رویکرد عربستان در قبال سوریه آشکار نیست. ریاض تعامل با رژیم دمشق را در اولویت قرار داده است - نه از روی محبت، بلکه از روی واقع‌گرایی. مردم سوریه بیش از آنکه به نشانه‌های انزواطلبانه نیاز داشته باشند، به غذا، قدرت و دارو نیاز دارند. سیاست ریاض روشن است: ادغام مجدد سوریه، ایجاد ثبات در کشور و جلوگیری از تبدیل شدن آن به یک کشور ورشکسته. در مورد ایران، عربستان سعودی به طور فعال از تلاش‌های رئیس‌جمهور ترامپ برای مذاکره در مورد یک توافق هسته‌ای بهتر و جلوگیری از یک جنگ ویرانگر دیگر در منطقه حمایت می‌کند و برخلاف دولت اوباما، این بار، دولت ترامپ متحدان خود در خلیج فارس را به طور کامل در جریان این مذاکرات جاری قرار داده است. 
عرصه اقتصادی نیز به همان اندازه برای همکاری‌های عمیق‌تر آماده است. عربستان با ثروت معدنی دست‌نخورده تخمینی2.5تریلیون دلار، مرزی را برای سرمایه‌گذاران آمریکایی مشتاق به مشارکت ارائه می‌دهد. ازآنجاکه ریاض خود را به عنوان یک تامین‌کننده جهانی عناصر خاکی کمیاب که برای انرژی پاک و انقلاب‌های فناوری حیاتی هستند، تثبیت می‌کند، ایالات متحده باید از این فرصت برای زنجیره‌های تامین خود و کاهش وابستگی به رقبای ژئوپلیتیکی استفاده کند.
علاوه بر این، استقبال از هوش مصنوعی و فناوری‌های نوظهور، بستر دیگری برای همکاری فراهم می‌کند. عربستان سعودی با چارچوب چشم‌انداز 2030 خود، سرمایه‌گذاری‌های سنگینی در زیرساخت‌های دیجیتال، کاربردهای هوش مصنوعی و پروژه‌های شهری پیشرفته مانند NEOM انجام می‌دهد.
شرکت‌های آمریکایی - به‌ویژه شرکت‌های مستقر در سیلیکون ولی - باید عربستان سعودی را نه تنها به عنوان یک بازار، بلکه به عنوان یک شریک مشتاق در نوآوری ببینند.
امنیت دریایی نیز همچنان یک اولویت مشترک اصلی است. در حالی که عربستان سعودی به دنبال همکاری پایدار با ایالات متحده است، باید در مورد یک حوزه اختلاف نظر صادق باشد: اسرائیل. این پادشاهی هیچ تمایلی به برهم زدن توافق‌های منطقه‌ای ندارد، اما به دولتی در ایالات متحده امیدوار است که فشار معنادارتری بر اسرائیل برای تعدیل رفتار خشونت‌آمیزش، به ویژه در سرزمین‌های فلسطینی، اعمال کند. ثبات نمی‌تواند با چنین رنج انسانی که امروز در غزه می‌بینیم، همزیستی داشته باشد.
در نهایت، عربستان سعودی همچنان یک قدرت طرفدار وضع موجود است؛ قدرتی که برای ثبات، تداوم و توسعه اقتصادی ارزش قائل است. رئیس جمهور ترامپ، با غریزه خود برای سیاست واقع‌گرایانه و معامله‌گری، در موقعیت مناسبی برای پذیرش این دیدگاه قرار دارد. سفر او را نباید صرفا به عنوان اشاره‌ای به یک متحد تاریخی، بلکه به عنوان محوری به سوی یک استراتژی ریشه دار در خاورمیانه‌، احترام متقابل و فرصت‌های مشترک در نظر گرفت. این پادشاهی دیگر فقط خریدار سلاح یا یک بازیگر منفعل در امور جهانی نیست؛ بلکه این کشور میزبان دیپلماسی، آزمایشگاهی برای اصلاحات و شریکی برای یک نظم جهانی متعادل‌تر است.
بازار