واژه شناسی نوروز
فرهنگی
بزرگنمايي:
پیام سپاهان - آخرین خبر / واژه نوروز ریشه در فارسی میانه دارد و در اصل برگرفته از زبان اوستایی است. مردم دوره هخامنشیان به آن نوسارد و نوسارجی (به معنای سال نو) نیز می‌گفتند. در زبان لاتین بیشتر به صورت Nowruz نوشته می‌شود که بر مبنای تلفظ فارسی است. همچنین در شهر لکنو هند هرساله این عید را جشن می‌گیرند و به آن Nauroz می‌گویند. این تلفظ بیشتر به فارسی دری نزدیک است. این واژه به فلسفه عید نوروز نیز ربط دارد.
ریشه یابی کلمه نوروز
واژه نوروز اسمی مرکب متشکل از دو واژه ( نو ) و ( روز ) است. ایرانیان باستان از نوروز به عنوان ( نَوَ سرَدَ ) به معنای سال نو یاد می‌کردند. در زمان خوارزمشاهیان، نوروز را ( نوسارد ) و یا ( نوسارجی ) نیز می‌نامیدند. در زبان پهلوی نوروز را ( نوگ روز ) نیز می‌گویند.
هم چنین واژه جشن، از واژه ( یز) به معنی نیایش و پرستش است و جشن نوروز، سپاس از آفریدگار برای آغاز سالی نو است.
بازار 
وجه تسمیه نوروز ( دلیل نامگذاری)
نوروز را رأس و پیشانی سال می‌دانند. باور پیشینیان بر آن است که خورشید به دو گونه میگردد:
یک بار گرد ( 24 ساعت در شبانه روز) و یکبار گرد زمین ( 365 روز) ، و پس از طی این زمان به جای اصلی و اولیه خود باز میگردد. این زمان را آغاز و مبدأ تاریخ سال می‌دانند. جمشید پایه گذار جشن نوروز است.
لینک کوتاه:
https://www.payamesepahan.ir/Fa/News/524055/