پیام سپاهان - هم میهن /متن پیش رو در هم میهن منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
مهرداد خدیر| از گفت‌و‌گوی رئیس‌جمهور پزشکیان با مجری تلویزیون استان اردبیل در پایان سفر اخیر بیشتر کنایۀ او به صداوسیما مورد توجه قرار گرفته است در حالی که می‌توان به نکتۀ دیگری هم اشاره کرد.
مجری‌گفت: «مسؤولان استانی استحضار دارند که صداوسیما در کنار قوای سه‌گانه استان و نیروهای مسلح قرار دارد.»
پزشکیان با کنایه این گونه واکنش نشان داد: «اینجا شاید اما در مملکت گاهاً [گاهی]»
مجری دوباره گفت: «انصافاً رسانه ملی در خدمت قوای سه‌گانه است» و رئیس‌جمهور هم این گونه سرد و باطعنه واکنش نشان داد: «ان‌شاءالله. ما نیز دعا می‌کنیم که این گونه شکل گیرد.»
این مکالمه نشان می‌دهد رئیس‌جمهور صداوسیما را در کنار یا همراه دولت نمی‌بیند و قیدی می‌آورد هر چند «گاه» فارسی تنوین نمی‌پذیرد و «گاهاً» نادرست است.
این یادداشت اما به قصد دیگری نوشته می‌شود؛ جملۀ مجری و این که برای خود شأن مستقلی جدای سه قوه قائل‌اند و باور دارند نه 3 قوه که 5 قوه داریم: مجریه، مقننه، قضائیه، نیروهای مسلح و صداوسیما! حال آن که در فصل دوازدهم و اصل 175 قانون اساسی بعد از بازنگری صحبت از قوه پنجم نیست بلکه دو مأموریت اصلی برای این سازمان برشمرده (آزادی بیان و نشر افکار) و تصریح شده:
«شورایی مرکب از نمایندگان رئیس‌جمهور و رئیس قوه قضائیه و مجلس شورای اسلامی (هر کدام دو نفر) بر آن نظارت خواهند داشت.»
این که مجری، صداوسیما را یک سازمان در کنار سه قوه و نیروهای مسلح توصیف می‌کند ناشی از خطای کلامی نیست. باوری است که در این سازمان وجود دارد و آن را به نقطۀ کنونی رسانده است.
در سال 1358هم یکی از نمایندگان مجلس خبرگان قانون اساسی به جای سه قوه پیش‌بینی شده در پیش‌نویس، پیشنهاد 5 قوه را مطرح کرد: مجریه، مقننه، قضائیه، رهبری و مردم. در آن زمان هنوز اصل ولایت فقیه به پیش‌نویس افزوده نشده بود و به همین خاطر آن فرد (سیدمنیرالدین حسینی‌الهاشمی، نماینده استان فارس و پسر آقانورالدین رهبر حزب براداران) را به اتفاق حسن آیت از پیشنهاددهندگان اصل ولایت فقیه می‌دانند.
البته آیت‌الله بهشتی با پیشنهاد او موافقت نکرد چون رهبری و مردم در قالب قوایی چون اجرایی و قضایی و تقنینی قابل توصیف نبودند ولی سیدمنیرالدین مثل سیداحمد فردید عادت داشت واضح صحبت نکند.
حالا حکایت صداوسیماست. قوه مجریه یا همان دولت در کار اجراست و مهم‌ترین جزء حکومت است یا باید باشد. قوه مقننه یا همان مجلس در کار قانون‌گذاری است و قوه قضایی هم با تخلف از اجرای قانون برخورد کند.
صداوسیما اما از دولت پول می‌گیرد تا اطلاع‌رسانی و مردم را سرگرم کند و به صورت عمومی و نه تخصصی آموزش دهد. هیچ‌یک از اینها به معنی آن نیست که قوه‌ای است در کنار قوای سه‌گانه یا نیروهای مسلح.
ضمن این که مهم‌ترین دلیل حضور رئیس سازمان صداوسیما در هیأت دولت همین است که ساز جدا نزند وگرنه اگر یک قوه در کنار سه قوه بود که رئیس آن در کنار وزیران در جلسات دولت شرکت نمی‌کرد!
حالا می‌رسیم به اصل مطلب که چرا کنایه در اردبیل و در مواجهه با مجری شبکۀ استانی؟ در حالی که در تهران و در جلسۀ هیأت دولت می‌تواند رئیس او را مورد خطاب (و در صورت لزوم: عتاب) قراردهد.
در همان اردبیل هم البته پاسخ محکم‌تر رئیس‌جمهور می‌توانست این باشد که صداوسیما در کنار سه قوه تعریف نمی‌شود. بلکه یک سازمان رسانه‌ای است که باید تحت نظر سه قوه فعالیت کند با دو وظیفۀ مصرح در قانون اساسی نه آن که برای خود شأن مستقل قائل باشد و آرا و سبک زندگی اکثریت مردم ایران بازتابی در آن نداشته باشد تا بتوان گفت آنچه دراین سازمان با بودجۀ کلان و بدنۀ آماسیده از نیروی انسانی می‌بینیم نه نسبتی با آزادی بیان دارد و نه با نشر افکار.
با این همه همین که دست روی سازمانی گذاشته که با پول من و شما نقش ارگان تصویری جناح اقلیت را ایفا می‌کند قابل توجه است. منتها برای حصول نتیجه خطاب به رئیس سازمان و در تهران مؤثرتر است تا با مجری در اردبیل.
بازار ![]()