بزرگنمايي:

پیام سپاهان - بیش از 40 درصد شاغلان در بهار 1404 بیش از 49 ساعت در هفته یا بیش از 8 ساعت در روز کار کرده‌اند، که این میزان یکی از نماگرهای کار شایسته محسوب می‌شود.بر اساس برآورد سازمان جهانی جمعیت، میانگین ساعت کار هفتگی در 170 کشور جهان در سال 2024 حدود 38.7 ساعت است.

ایرانی‌ها با 46.3 ساعت کار هفتگی در رده دهم پرکارترین‌های جهان قرار دارند.
بر اساس داده‌های مرکز آمار ایران، متوسط ساعت کار شاغلان ایرانی در بهار 1404 به 46.3 ساعت در هفته رسیده که نشان‌دهنده افزایش 1.6 درصدی نسبت به سال‌های قبل است. طی دوره زمانی 1384 تا 1404، شاغلان ایرانی به طور میانگین بیش از 45 ساعت در هفته کار کرده‌اند.
این عدد در سال‌های 1385 و 1386 به اوج خود با 47 ساعت در هفته رسید، اما در بازه 1387 تا 1398 به حدود 44 ساعت کاهش یافت.با شیوع بیماری کرونا در سال‌های 1399 تا 1401، متوسط ساعت کاری به دلیل محدودیت‌ها و تعطیلی‌ها به حدود 42 ساعت در هفته کاهش یافت.
از سال 1402، این رقم مجدداً افزایش یافت و در سال‌های 1402 و 1403 به بیش از 45 ساعت در هفته رسید.در بهار 1404، این عدد با رشد 1.6 درصدی به 46.3 ساعت در هفته افزایش یافت. از نظر جنسیتی، متوسط ساعت کاری زنان از 32.6 ساعت در هفته در سال 1384 به 35.8 ساعت در سال 1403 رشد کرده، در حالی که برای مردان از بیش از 49 ساعت در سال 1384 به 47.5 ساعت در سال 1403 کاهش یافته است.
همچنین، بیش از 40 درصد شاغلان در بهار 1404 بیش از 49 ساعت در هفته یا بیش از 8 ساعت در روز کار کرده‌اند، که این میزان یکی از نماگرهای کار شایسته محسوب می‌شود.بر اساس برآورد سازمان جهانی جمعیت، میانگین ساعت کار هفتگی در 170 کشور جهان در سال 2024 حدود 38.7 ساعت است.
ایران با 46.3 ساعت در هفته، در رتبه دهم پرکارترین کشورهای جهان قرار دارد. در صدر این فهرست، کشورهایی مانند بوتان با 54.5 ساعت، سودان با 50.8 ساعت و کنگو با 48.7 ساعت بیشترین ساعت کاری را ثبت کرده‌اند
در مقابل، کشورهای توسعه‌یافته اروپایی مانند هلند با 29 ساعت، نروژ با 27.2 ساعت، اتریش با 32.4 ساعت و دانمارک با 26.7 ساعت کمترین ساعت کاری را دارند.آلمان به عنوان یکی از قطب‌های اقتصادی جهان با 29.6 ساعت در هفته در رتبه 162 قرار دارد. کشورهای توسعه‌یافته دیگر مانند سوئد (30 تا 35 ساعت) و هلند (27.5 ساعت) نیز معمولاً بین 30 تا 35 ساعت در هفته کار می‌کنند.
از میان قدرت‌های جهانی، چین با 44.8 ساعت، آمریکا با 38.2 ساعت و روسیه با 36.1 ساعت در رتبه‌های 22، 95 و 117 قرار دارند.و یا ژاپین با 31 ساعت کار در هفته در رتبهع 151 قرار دارد و کشورهای عربی مانند امارات (رتبه 4)، قطر (رتبه 8) و عربستان (رتبه 66) نیز جزو پرکارترین‌ها هستند، در حالی که ترکیه با 43.8 ساعت در هفته در رتبه 30 قرار دارد.
این داده‌ها نشان می‌دهد که علی‌رغم ساعت کاری بالای ایران (46.3 ساعت)، بهره‌وری اقتصادی به دلیل ساختار وابسته به نفت، ضعف تکنولوژی، پایین بودن سرمایه‌گذاری مولد، گسترش مشاغل غیررسمی و فشار تورمی پایین است.
از کل 25 میلیون شاغل ایرانی، حدود 10 درصد معادل 2.5 میلیون نفر کارکنان دولت هستند که بخشی از آن‌ها تحت تأثیر استخدام‌های غیرشایسته‌سالارانه و روابطی عمل می‌کنند.با این حال، نمی‌توان کم‌کاری را به کل شاغلان تعمیم داد. برای مشاغل سخت و کارگران غیررسمی در ایران، ساعت کاری گاهی به بیش از 50 ساعت در هفته می‌رسد، در حالی که در کشورهای توسعه‌یافته مانند آلمان، هلند و نروژ، این رقم معمولاً بین 26.7 تا 35 ساعت است.
این تفاوت نشان‌دهنده ناترازی ساختاری در بازار کار ایران است که به دلیل فشار تورمی و کاهش مستمر قدرت خرید، نیروی کار را به کار طولانی‌تر وادار می‌کند، بدون اینکه بازده اقتصادی و حتی راندمان بیشتری در کار به همراه داشته باشد.