بزرگنمايي:

پیام سپاهان - خراسان / «آینده درباره ما چه خواهد گفت؟» عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم سید مصطفی صابری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
این روزها تاریخ ما را محک می‌زند و بیش از هر زمانی برابر قضاوت آیندگان هستیم، زمانی‌که وطن عزیزمان درگیر تجاوزی توام با شهادت فرزندان این خاک از طبقات، اقشار و نسل‌های مختلف شده؛ در روزهایی که بسیاری از هموطنان‌مان در سوگ هستند و عده بی‌شماری هم فشار روانی بی‌رحمانه‌ا‌ی را تحمل می‌کنند؛ هیچ نیرویی قدرتمندتر از همدلی نیست. این روزها، ما همه سربازیم؛ نه در میدان جنگ، که در میدان امید و نه با سلاح معمول، که با همدلی. همدلی تنها یک رفتار فردی نیست؛ یک حرکت جمعی است که جامعه را زنده نگه می‌دارد و به شدت تکثیر می‌شود. وقتی کسی را در کنار خود می‌بینیم، احساس می‌کنیم که در این مسیر تنها نیستیم و تاب‌آوری ما برابر سختی‌ها چند برابر می‌شود. به‌‌طور مثال وقتی می‌شنویم یک پلتفرم مثل «فیلم‌نت» محتوای کودکانه‌اش را رایگان کرده؛ ورای این‌که از آن محتوا استفاده کنیم یا نه، حال‌مان خوب می‌شود که هنوز هستند کسانی که فراتر از سود شخصی دنبال نفع جمعی هستند. وقتی یک پلتفرم مشاوره آنلاین روان‌شناسی با حضور متخصصانش خدمات رایگان می‌‌دهد کاملاً حس می‌‌کنیم تنها نیستیم و باید به سهم خودمان کاری انجام دهیم. در شرایط بحرانی، دریافت کوچک‌ترین حمایت می‌تواند سطح اضطراب را کاهش دهد، احساس کنترل فرد بر زندگی را تقویت کند و انگیزه‌ای برای ادامه دادن باشد. انگیزه‌ای شاید کوچک در یک فرد که می‌تواند حلقه‌ای از زنجیره بزرگ همبستگی اجتماعی باشد؛ یک کمک ساده به همسایه، دوست، همشهری و هموطن فقط نیازش را برطرف نمی‌کند، بلکه اعتماد، احساس تعلق و حس ایستادگی را در او زنده نگه می‌دارد. در این شرایط همه ما باید مثل سربازی باشیم که اگر در بخش پدافند در حال دفاع از کشور و هموطنانش است و صدالبته خودش را در نظر نمی‌گیرد؛ برای آن سرباز مهم نیست حقوق یا اضافه‌کاری خواهد گرفت یا نه؟ او نیاز امروز وطنش را به خودش و حتی خانواده‌اش ارجحیت داده است. اگر این حس را داشته باشیم وقت کارهای مهمی است، به‌طور مثال:
* کاش پلتفرم‌های پخش فیلم مثل «فیلیمو»، «نماوا» و... حداقل بخشی از محتوای‌شان را رایگان کنند تا مردم و به‌خصوص کودکان و نوجوانان که این روزها ساعات زیادی را در منزل هستند فرصتی برای لحظات آرام‌تر داشته باشند. 
* کاش اپراتورها مثل همراه اول و ایرانسل، بسته‌های رایگان برای بازدید از سایت‌های داخلی و پلتفرم‌های پخش فیلم و سرگرمی ارائه دهند تا هم ارتباط مردم با هم در پیام‌رسان‌های داخلی قطع نشود، هم مردم بتوانند از محتواهای مناسب برای آرامش، تاب‌آوری و سرگرمی مثل کتاب صوتی، فیلم، مستند، پادکست و... استفاده کنند. 
* و ای کاش اپلیکیشن‌های کتاب خوانی مثل «طاقچه» و «فیلیمو» محتواهای کاربردی متناسب با این روزها را رایگان در دسترس کاربران قرار دهند و ترویج کنند.
بازار
* کاش شاهد این باشیم که پادکسترها از الزامات چنین روزهایی بگویند، از امید، از ایستادگی. 
* هرچند جامعه روان‌شناسی و جامعه‌شناسی این روزها در سطح همان بسترهای کمی که در اختیار دارد پای کار بوده؛ اما کاش حضورش پررنگ‌تر شود، جلسات و رویدادهای آنلاین ترتیب دهند تا هیچ‌کس با نگرانی‌هایش تنها نماند.
* کاش بلاگرها بغض‌شان را فرو بخورند و با روحیه قوی در بسترهای مختلف تولید محتوا کنند. حتی اگر بتوانند بستری برای معرفی مشاغل و خدمات دیگران باشند چه بهتر. کارهای خوب و وطن‌‌پرستانه را ترویج کنند. در همین روزهای اخیر دیدیم شیردختری مثل فاطمه امینی یا همان «خانم گُلی» شبکه پویا، ‌چطور جسورانه و بدون بروز نگرانی برنامه‌اش را برای کودکان به‌رغم صدای مهیب انفجارها ادامه داد تا بچه‌هایی که بیننده برنامه بودند نگران نشوند. فاطمه امینی هم در قامت یک سرباز اما در سنگر خودش ظاهر شد. به شکل دیگری این سنگر می‌تواند برای یک بلاگر متفاوت باشد. 
* از نقش‌های اجتماعی شاخص‌تر که دور شویم همه در مقام یک شهروند می‌توانیم بخشی از این مقاومت باشیم. مغازه‌دارها، رانندگان تاکسی، معلمان، همه و همه باید بپرسند: «من در جایگاهی که هستم، چگونه می‌توانم به این کشور و مردمش کمک کنم»؟ امروز بزنگاه حساس انتخاب است. آیا ما در لحظه‌های دشوار، به تماشای بحران می‌نشینیم، یا دست‌های یکدیگر را می‌گیریم؟ آیا جامعه را به میدان امید تبدیل می‌کنیم، یا اجازه می‌دهیم اضطراب و یأس، چهره‌ شهر را تسخیر کند؟ هموطن، همشهری، رفیق، همسایه، اجازه بدهید بگویم همسنگر، در این روزها ما فقط کنار هم و با سلاح امید و اعتماد و همدلی زنده‌ایم. نه در سکون، نه در انزوا، بلکه در مهربانی‌هایی که بی‌دلیل بخشیده می‌شوند. این روزها فرصتی است تا نشان دهیم که جامعه‌ ما، تنها یک مجموعه‌ای از افراد نیست، بلکه یک «روح مشترک» است که زخم‌ها را با هم تحمل می‌کند و با هم برای فردایی روشن‌تر می‌جنگد. امروز، تصمیم با ماست که آینده چه‌چیزهایی درباره ما خواهد گفت؟