بزرگنمايي:

پیام سپاهان - جام جم / « بدترین میراث کسینجر برای زلنسکی » عنوان سرمقاله روزنامه جام جم نوشته ​​​​​​​حنیف غفاری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
مرگ هنری کسینجر، استراتژیست مشهور آمریکایی که کارنامه‌ای مملو از خلق ترور و بحران در حوزه روابط بین‌الملل داشته، مورد توجه بسیاری از تحلیلگران حوزه روابط بین‌الملل قرار گرفته است.
کسینجر در ماه‌های پایانی عمر خود، متمرکز بر جنگ اوکراین و باز کردن این گره کور استراتژیک به سود منافع آمریکا بود. وی در همین راستا، به مقامات کاخ سفید پیشنهاد داده بود که زلنسکی را وادار به مذاکره با مقامات روسی کرده، حتی بخشی از خاک خود را جهت جلوگیری از تصاعد بحران به ضرر منافع غرب، به روسیه واگذار کند. همین مسأله سبب شد تا کسینجر تبدیل به سیاستمداری نامطلوب برای کی‌یف شود و حتی نام وی در لیست سیاه اوکراینی‌ها قرار گیرد.به عبارت بهتر، زلنسکی تنها سیاستمدار غربی بود که به صورتی کاملا صریح و رسمی، از نگاه ابزارگرایانه آمریکا و ناتو نسبت به اوکراین و دولت زلنسکی سخن گفت. ماجرا به این نقطه ختم نمی‌شود! اخیرا، در بحبوحه نسل‌کشی وقیحانه و توحش‌آمیز صهیونیست‌ها در جنگ غزه، خبری مبنی بر اصرار پشت‌پرده واشنگتن و اتحادیه اروپا به دولت اوکراین، جهت پذیرش شکست در جنگ و مذاکره با دولت روسیه منتشر شد. این اخبار قویا از سوی زلنسکی رد شد اما مقامات غربی اظهارنظری در تکذیب آن نکردند! منابع آگاه می‌گویند پیشنهاد پشت‌پرده غرب به دولت زلنسکی، ترجمانی از همان طرح کسینجر بوده است: یعنی اوکراین در قبال الحاق رسمی کریمه به خاک روسیه و اعلام تعهد عدم پیوستن به پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو)، از روسیه بخواهد تا از مناطق شرقی اوکراین، خصوصا دونتسک و لوهانسک عقب‌نشینی کند. به نظر می‌رسد سایه طرح کسینجر پس از مرگ وی نیز بر سر زلنسکی سنگینی کند. از یک سو مقامات آمریکایی و اروپایی دیگر قدرت حمایت کامل از دولت و ارتش اوکراین را ندارند و از سوی دیگر، افکار عمومی در غرب نیز فرسایشی شدن جنگ(به سبک و سیاقی که مدنظر بایدن بوده است) را به هیچ عنوان برنمی‌تابند. بخشی از کاهش محبوبیت بایدن در نظرسنجی‌های انتخاباتی، معلول همین سیاست‌های پرهزینه مالی و نظامی واشنگتن در آن‌سوی مرزهاست. از این رو رئیس‌جمهور آمریکا چاره‌ای ندارد جز این‌که با استناد به کلیت طرح کسینجر، به بحران خودساخته‌ای که آتلانتیکی‌ها در محیط پیرامونی روسیه خلق کرده‌اند، پایان دهند.بدیهی است که تن دادن زلنسکی به طرح مدنظر کسینجر، به معنای شکست مشترک کی‌یف، واشنگتن و اتحادیه اروپا در برابر روسیه خواهد بود. با این‌حال کسینجر قبل از مرگ خود معتقد بود این تنها راه ممکن برای کاهش هزینه‌های ناشی از تشدید بحران ناشی از جنگ اوکراین در حوزه سیاست خارجی آمریکاست. در این معادله، اساسا برای کسینجر اهمیتی ندارد که سیاستمداری ساده‌لوح مانند زلنسکی قربانی شود! این همان نگاه ابزارگرایانه استراتژیست آمریکایی‌ها نسبت به مهره‌های کاخ سفید در نظام بین‌الملل بوده که در ماه‌های پایانی عمر وی، گریبانگیر رئیس‌جمهور اوکراین و دیگر غربگرایان این کشور شد .