بزرگنمايي:

پیام سپاهان - اعتماد / متن پیش رو در «اعتماد» منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست.
محمد بن سلمان با انطباق دادن خود با شرایط در حال تغییر به آینده عربستان سعودی نگاه کرده و تلاش می‌کند تا توازن قدرت گسترده‌تری را در خلیج فارس که در نهایت آنجا را آغازگر پسا آمریکایی می‌داند ایجاد کند.
کریستین کوتس اولریشسن؛ پژوهشگر مسائل خاورمیانه و استاد علوم سیاسی در موسسه سیاست عمومی بیکر در دانشگاه رایس است. او در پژوهش هایش به بررسی موقعیت در حال تغییر کشور‌های خلیج فارس در نظم جهانی و هم چنین ظهور چالش‌های بلند مدت و غیر نظامی برای امنیت منطقه پرداخته است.
او در تازه ترین نوشتارش در آسیا تایمز نوشت: این واقعیت که عربستان سعودی وارد یک توافق روابط حسنه با ایران شد و چین را برای میانجی‌گری آن انتخاب کرد برای بسیاری از ناظران بین‌المللی تعجب‌آور بود. این توافق که به طور رسمی بیانیه سه جانبه مشترک نامیده می‌شود در 11 مارس در پکن امضا شد و روند احیای روابط دیپلماتیک بین ریاض و تهران را آغاز می‌کند.
این روابط در ژانویه 2016 میلادی پس از حمله معترضان به سفارت عربستان در ایران پس از اعدام "نمر النمر" روحانی برجسته شیعه سعودی که از رفتار عربستان با اقلیت شیعه خود انتقاد کرده بود قطع شد.
به‌عنوان تحلیلگر سیاست خارجی عربستان شاهد بوده‌ام که چگونه تصمیم پادشاهی سعودی برای تعامل با ایران و چین بخشی از تنوع بخشی گسترده‌تر در روابط بین‌المللی پادشاهی سعودی است که ظرف مدت یک دهه گذشته آشکار شده است. در نتیجه، از دید ناظران روند‌های ژئوپولیتیکی در عربستان سعودی و دیگر کشور‌های خلیج فارس توافق با میانجی‌گری چین در یک الگو قرار می‌گیرد.
سیاست خارجی عربستان سعودی از آنجایی که به طور جدی بخشی از اردوگاه ضد کمونیستی در طول جنگ سرد بود و ارتباط نزدیکی با شبکه‌های امنیتی منطقه‌ای تحت رهبری ایالات متحده در خلیج فارس داشت اکنون موضعی غیرمتعهد اتخاذ می‌کند که به طور فزاینده‌ای بر نحوه پیگیری منافع عربستان سعودی تاثیرگذار خواهد بود.
سعودی‌ها شراکت آمریکا را زیر سوال می‌برند
گفته می‌شود که روابط بین ایالات متحده و عربستان سعودی اغلب حول محور پویایی نفت در برابر امنیت می‌چرخد که در آن سعودی‌ها اولی و ایالات متحده دومی را فراهم می‌کنند. در واقع، روابط طیفی بسیار گسترده‌تر از آن را در برگرفته و پیچیده‌تر بوده که دوره‌هایی از افزایش تنش را نیز تجربه کرده که ناشی از رویداد‌هایی مانند مشارکت عربستان سعودی در تحریم نفتی اعراب در سال 1973 میلادی یا دخالت شهروندان سعودی در حملات تروریستی 11 سپتامبر سال 2001 میلادی بوده است.
با این وجود، از زمان آغاز بهار عربی در اوایل دهه 2010 میلادی روابط ایالات متحده و عربستان سعودی چه در ریاض و چه در واشنگتن بهم ریخته است. این تصور در میان رهبران خلیج فارس مبنی بر اینکه دولت اوباما "حسنی مبارک" رئیس‌جمهور سابق مصر را در جریان انقلاب در آن کشور در سال 2011 رها کرد آنان را به شدت متعجب ساخت. آنان ترسیدند که ایالات متحده چنین بلایی را بر سرشان آورد درست همان گونه که مبارک شریک قدیمی سه دهه‌ای خود را کنار گذاشت.
این امر با کنار گذاشتن کشور‌های حاشیه خلیج فارس از مذاکرات آمریکا با ایران در ابتدا در مذاکرات محرمانه دوجانبه در سال 2013 و متعاقبا به عنوان بخشی از چارچوب 1+5 اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد به اضافه آلمان که در توافق هسته‌ای ایران در سال 2015 میلادی به نقطه اوج خود رسید تشدید شد.
بازار