چاپ

پیام سپاهان - آرمان ملی /متن پیش رو در آرمان ملی منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
اصولگرایان در انتخابات‌های اخیر میدان را در اختیار داشتند و توانستند بر مجلس و ریاست‌جمهوری دست پیدا کنند. شاد بودند که با ایجاد حاکمیت یکدست می‏‌توانند چنان به اداره کشور بپردازند که مردم از اصلاح‌طلبان و اعتدالیون رویگردان شوند اما نتیجه برخلاف این تصور شد و حامیان‌شان هم ریزش پیدا کردند. طبیعی است که نگران کسب آرای مردم در انتخابات‌های آتی باشند و در عین حال به‌خوبی می‏‌دانند برای اصلاح امور و رضایت مردم نیاز به نقش‏‌آفرینی عقلایی است که به‌دلیل اقدامات طیف‌ها و افرادی در جریان اصولگرایی ترجیح داده‏‌اند سکوت کنند. شناخته‏‌ترین شخصیت که بارها از خود برای حفظ کشور و رضایت مردم گذشت، آیت‌ا... هاشمی بود که رحلت کردند و پس از ایشان شخصیت‌هایی مانند حسن روحانی، علی لاریجانی، ناطق نوری و... هستند که بخشی از جامعه خواستار بازگشت آنانند؛ اما اصولگرایانی که عمده آنها دارای تفکر جبهه پایداری هستند، با افزایش درخواست‌ها برای حضور این شخصیت‌ها باردیگر بر طبل تخریب آنها می‏‌کویند.
سر رسانه‏‌های دلواپس شلوغ است
این واهمه از حضور اعتدالیون در گزارشی که روزگذشته «جهان‏‌نیوز» منتشر کرد، عیان است. این سایت با استناد به اظهارات محسن هاشمی مبنی بر اینکه «اگرچه شاید هیچ‏‌کس نتواند خلأ هاشمی را در ایستادن در میانه نخبگان و حاکمیت و ایجاد پلی میان قدرت و اندیشه پرکند، اما با شخصیت‏‌هایی که می‏‌توانستند در تعامل باهم چنین نقشی را ایفا کنند، چه کرده‏‌ایم؟ باید پرسید آقایان خاتمی، ناطق‏‌نوری، روحانی، لاریجانی، جهانگیری و بسیاری از شخصیت‏‌های معتدل و دلسوز نظام چرا به حاشیه رفته‏‌اند و اگر این افراد که به تعبیر رهبر انقلاب نقش خواص را ایفا می‏‌کنند، فضای تأثیرگذاری و کنشگری را داشتند، آیا این‏‌گونه جامعه از نخبگان عبور می‏‌کرد؟» نوشت: «فارغ از تلاش قابل درک محسن هاشمی برای فراموشی نام پدر که همه شهرت او و خواهران و برادران به‌دلیل همین نسبت به پدر است؛ نام‏‌هایی که آقازاده آیت‌ا... از آنها به‌عنوان دلسوز یاد می‏‌کند تا یک دو سال پیش در راس قدرت بودند و اتفاقا خود دلیل بخش عمده‏‌ای از عصبانیت و نارضایتی مردم هستند. چهره‏‌ای مثل خاتمی هم جزو سران فتنه سال 88 است و هنوز از خیانتی ‏‌که در حق ملت ایران کردند اظهار پشیمانی نکرده‏‌اند؛ البته که میزان اعتبار خاتمی بعد از امضای لیست شورای شهر تهران در انتخابات پیش مشخص شد. کاهش اعتبار خاتمی تا حدی است که چهره‏‌های شناخته شده اصلاح‌طلبان به او پیشنهاد بازنشستگی می‏‌دهند. نمونه عقلانیت حضرات مذکور در فتنه 88 یا دیماه 98 به‌خوبی دیده شد. در جریان اغتشاشات اخیر هم افرادی از این جماعت که وارد ماجرا شدند، بیشتر در جهت آتش بیاری اقدام کردند.» یا مشرق‌نیوز با انتشار گزارش‌هایی نشان داد از نقش‏‌آفرینی حسن روحانی واهمه دارد. به‌عنوان نمونه نوشت: «معارضه حسن روحانی با ابعادی از گفتمان کلان نظام و حاکمیت کشور؛ مساله‏‌ای نیست که امروز بر کسی پوشیده باشد. همان‏‌طور که انطباق او با اصلاح‏‌طلبی و حرکتش بر مسیر خواسته‏‌های چپ‏‌های ستادی هم دیگر امری مکتوم نیست. (البته ای‏‌کاش مردم با تحقیق و گوش سپردن به سخن خواص دلسوز و صاحب کارنامه؛ رأی خوب می‏‌دادند و اجازه نمی‏‌دانند چنین کسی بر کسوت ریاست‌جمهوری تکیه بزند)» «کیهان» هم از هم‏‌قطاران خودش عقب‏‌ نماند و چنین به تخریب روحانی پرداخت: «روحانی متهم است و اتهاماتش واضح و برای اثبات این اتهام، هزاران کلمه می‏‌توان نوشت. او زودتر از آنچه انتظار می‏‌رفت وارد میدان شده؛ آتش التهابات خیابانی فروکش کرده و حالا برای نقش‏‌آفرینی مجدد، ردا را پوشیده؛ آن هم با مصادره برخی مطالبات و دوگانه‏‌سازی و تاکید غیرمستقیم بر خود و جریان‏‌ نزدیک به خود. خروجی اظهارات او یک جمله است؛ «اگر ما نباشیم بحران ایجاد می‏‌شود!» نکته قابل تامل اینجاست که سایت «الف» نزدیک به احمدتوکلی هم با تندروها هم مسیر شده و نوشته است: «عملکرد حسن روحانی در جایگاه ریاست‏‌جمهوری اظهرمن‏‌الشمس است و نیاز چندانی به واکاوی ندارد؛ سقوطی تاریخی در همه ابعاد؛ به نحوی که تا سال‏‌ها ایران باید تاوان حضور او و دولتش را پس بدهد.» یا «صبح نو» که نوشته بود: «این روزها خبر احتمال نامزدی حسن روحانی برای انتخابات مجلس دوازدهم در اسفندماه سال آینده، به گوش می‏‌رسد. پس از تمدیدنشدن عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام و پس از آغاز ناآرامی‏‌های پاییز، حسن روحانی برخلاف محمد خاتمی عمدتا ترجیح به سکوت داد و سعی کرد با انفعال، روزگار بگذراند. این سکوت، در نوع خود معنادار بود و نشانه‏‌ای از برنامه‏‌ریزی پنهان او و یارانش برای انتخابات‏‌های پیش‏‌رو داشت.» سایت «فردا» هم عقب نماند و نوشت: «زمان خداحافظی حسن روحانی با جایگاه ریاست‌جمهوری، از تلخ‏‌ترین وداع‏‌های یک رئیس‏‌جمهور محسوب می‏‌شد. حسن روحانی زمانی منطقه پاستور تهران را ترک کرد که ارزش پول ملی یک هفتم سال 92 بود، مدیریت دولت در ایام کرونا به شدت مورد انتقاد بود، تورم بالای 40 درصد بر اقتصاد حاکم بود، کسری بودجه همچنان گلوی اقتصاد ایران را می‏‌فشرد و اصلاح‏‌طلبان کاملا از او جدا شدند و موقعیت او به‌عنوان یک محافظه‌کار کلاسیک در جناح راست هم از بین رفته بود. حسن روحانی با کمترین حد از سرمایه اجتماعی یک رئیس‏‌جمهور، از پاستور رفت.»
در نهایت...
آنچه اصولگرایان دلواپس به آن توجه ندارند، این است که عملکرد آنها در مجلس یا دولت در اذهان جامعه ثبت می‏‌شود و امکان حذف آنها با تخریب شخصیت‌های مورد وثوق مردم وجود ندارد. اکنون بهترین کار دعوت از شخصیت‌های مورد اعتماد جامعه برای رفع مشکلات و کنارگذاشتن بازی‏‌های سیاسی است.