پیام سپاهان - دهم تیرماه روز بزرگداشت شاعر پر آوازه ایرانی صائب تبریزی است.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما، مرکز اصفهان؛ همزمان با روز بزرگداشت میرزا محمدعلی صائب تبریزی غزل‌سرای مشهور سده یازدهم جمعی از شاعران برجسته اصفهان دور هم جمع شدند تا آثار این شاعر نامدار پارسی را بررسی و تحلیل کنند.
شاعران اعتقاد دارند شعر زبانی است که می‌تواند مفاهیم، ارزش‌ها و امید را به جامعه منتقل کند.
میرزا محمد علی صائب تبریزی از شاعران عهد صفویه است که در حدود سال 1000 هجری قمری در اصفهان (و به روایتی در تبریز) زاده شد، در جوانی مانند اکثر شعرای آن زمان به هندوستان رفت و از مقربین دربار شاه جهان شد، در سال 1042 هجری قمری به کشمیر رفت و از آنجا به ایران بازگشت و به منصب ملک‌الشعرایی شاه عباس ثانی درآمد، در زمان پیری در باغ تکیه در اصفهان اقامت کرد و همواره عده‌ای از ارباب هنر گرد او جمع می‌شدند.
صائب با سرودن غزل هایش جانی تازه به ادبیات فارسی بخشید و سبک هندی را به کمال رساند، او شاعری مضمون آفرین، نکته یاب و ژرف بین بود و در ساختن ترکیب‌ها و استعاره‌های زیبا توانایی بالایی داشت، شعر‌های او بر پایه‌ی مضمون سازی‌های ظریف و تمثیل استوار است.
جهان شعر صائب تبریزی دنیایی پر رمز و راز، رنگارنگ، تماشایی و حیرت انگیز به شمار می‌رود که معنی تازه و بکر در پس هر واژه‌ی شعرهایش وجود دارد و از اساسی‌ترین نکته‌های شعر‌های صائب تبریزی، قرار گرفتن لحظه‌های ناب کشف و شهود شاعرانه‌ی او در برابر آینه است.
وی شاعری است که مبانی تجربی و نظری عرفانی را در دیوان خود استفاده و برای بیان بسیاری از بخش‌های عرفانی و فراسویی، زبان و بیانی فراعقلی را انتخاب کرده است، او در کنار شاعری، به دنیای عرفان نیز وارد شد و گام در راه بزرگانی همچون سنایی، عطار، مولوی، حافظ و سعدی و جامی نهاد.
صائب تبریزی با پیوند عرفان با آینه‌ی جان، عرفانی بی همتا را شکل داد و آن را به اوج رساند.
صائب تبریزی شعر‌های بسیاری در قالب غزل سروده و از خود مثنوی قندهارنامه را درباره‌ی جنگ‌های شاه‌عباس دوم و فتح قندهار به یادگار گذاشته است.
سرانجام صائب تبریزی پس از عمری تلاش و کوشش در راه پیشرفت ادب و هنر این مرز و بوم به نقل از محمد بدیع سمرقندی در 1055 هجری خورشیدی به دیدار حق شتافت و در اصفهان به خاک سپرده شد.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی