بزرگنمايي:

پیام سپاهان - اعتماد /متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
مهدی زارع| ایران ما از بامداد جمعه 23 خرداد 1404 در معرض تجاوز ناجوانمردانه ارتش رژیم صهیونیستی قرار گرفته است. البته در ایران یک تاریخ نظامی قوی داریم که یادآور دلاوری ایرانیان در دفاع در برابر تجاوز است. ایران اغلب هدف تهاجمات بوده است. استفاده از اسطوره‌ها برای دفاع از میهن به تقویت هویت ملی، الهام بخشیدن به مقاومت در برابر مهاجمان خارجی و مشروعیت بخشیدن به فرماندهان دفاع کمک کرده است. این روایت‌ها اغلب بر مضامین قهرمانی، فداکاری و تقدس سرزمین تاکید دارند. شاهنامه فردوسی، سنگ‌‌بنای هویت ملی ایرانیان است. این کتاب که حدود هزار سال قبل و در دوران غزنویان از سوی حکیم توس نوشته شده، گذشته اسطوره‌ای و تاریخی ایران را از خلقت جهان تا فتح اعراب بازگو می‌کند. شاهنامه پر از داستان‌های پادشاهان قهرمان، جنگجویان و اسطوره‌ها است که برای محافظت از ایران در برابر دشمنان خارجی جنگیده‌اند. داستان‌های چهره‌هایی مانند رستم؛ قهرمان افسانه‌ای ایران، تجسم ارزش‌های شجاعت، وفاداری و فداکاری برای میهن است. تاکید زرتشت بر مبارزه کیهانی بین خیر و شر، که در آن ایران اغلب نمایانگر نیروهای خیر است، چارچوبی برای درک و مقاومت در برابر تهاجمات خارجی فراهم می‌کند. داستان‌های شاهنامه و دیگر اسطوره‌های ایرانی برای ایجاد حس تاریخ مشترک و هویت فرهنگی طی هزاره گذشته به کارآمده است. این اسطوره‌ها روایتی از مبارزه مداوم علیه قدرت‌های خارجی ارایه می‌دهند و این ایده را تقویت می‌کنند که ایرانیان همیشه از میهن خود دفاع کرده‌اند. قهرمانان این اسطوره‌ها اغلب به عنوان تجسم شهروند ایده‌آل ایرانی دیده می‌شوند که مایل به جنگیدن و مردن برای کشور خود هستند. این امر برای الهام بخشیدن به میهن‌پرستی و تشویق مقاومت در برابر مهاجمان استفاده شده است . اسطوره‌ها همچنین دارای اهمیت مذهبی و فرهنگی نیز هستند. داستان‌های شاهنامه اغلب با باورهای مذهبی مردم ایران در هم آمیخته‌اند و چارچوبی اخلاقی برای دفاع از میهن فراهم می‌کنند. در دوران هخامنشی (559-330 پیش از میلاد) امپراتوری هخامنشی، اولین امپراتوری ایران، دارای یک «ارتش ملی» بود و از تاکتیک‌های مختلفی برای دفاع از قلمرو خود استفاده می‌کرد. ارتش به واحدهایی تقسیم می‌شد و استفاده از سرداران و سواره نظام در راهبرد نظامی آنها بسیار مهم بود. امپراتوری اشکانی (247 پیش از میلاد-224 میلادی) که منطقه وسیعی از جمله ایران امروزی را کنترل می‌کرد، به خاطر قدرت نظامی خود، به ویژه سواره‌نظامش شناخته می‌شد. آنها دشمنان سرسخت امپراتوری روم بودند و قرن‌ها با موفقیت از قلمرو خود در برابر تهاجمات رومی‌ها دفاع کردند. در دوران ساسانی (651–224 میلادی) قلمرو ایران به مدت حدود 400 سال با اقتدار حفظ شد. ایرانیان بارها توانستند لشکر عظیم روم را شکست دهند .
بازار
هزیمت سپاه «یولیانوس» و پیروزی در نبرد «تیسفون» و «سامرا» در زمان پادشاهی شاپور دوم (ذوالاکتاف) – 379-309 م - از حماسه‌های مهم نظامی ایران ساسانی است. شاپور دوم یا شاپور کبیر، دهمین شاه ایران ساسانی طولانی‌ترین دوران سلطنت را در تاریخ ایران داشت . سلطنت او شاهد تجدید حیات نظامی کشور و گسترش قلمرو آن بود و آغاز اولین دوران طلایی ساسانیان را رقم زد. وقتی جولیان (363–361 م) امپراتور روم با عزم انتقام از شکست‌های روم در شرق، به تخت سلطنت نشست، شاپور تلاش کرد تا مصالحه شرافتمندانه‌ای برقرار کند. در سال 363 میلادی، ژولیان، در راس ارتشی قوی، به پایتخت شاپور، تیسفون، حمله کرد و نیروی ساسانی که بزرگ‌تر بود را در نبرد تیسفون در نتیجه این تجاوز شکست داد . با این حال، او نتوانست شهری مستحکم را تصرف کند یا با ارتش اصلی ایران به فرماندهی شاپور دوم که در حال نزدیک شدن بود، در هماوردی پیروز شود. ژولیان در جریان عقب‌نشینی به قلمرو روم، در یک درگیری کشته شد. جانشین او، ژوویان (364-363م)، صلح ننگینی را پذیرفت که در آن مناطق آن سوی دجله که در سال 298 به دست آمده بود، به همراه نصیبین و سینغره در میانرودان به ایرانیان داده شد و رومی‌ها قول دادند که دیگر در ارمنستان دخالت نکنند. این موفقیت بزرگ در مجسمه‌های سنگی نزدیک شهر بیشاپور -‌حومه کازرون امروزی‌- نشان داده شده است. زیر سم‌های اسب پادشاه، جسد یک دشمن، احتمالا ژولیان، و یک رومی التماس‌کننده، امپراتور ژوویان، قرار دارد که درخواست صلح می‌کند. طبق پیمان صلح بین شاپور و ژوویان، گرجستان و ارمنستان باید به ساسانیان واگذار می‌شد و رومی‌ها از دخالت بیشتر در امور ارمنستان منع می‌شدند. پادشاه ارمنستان، آرشاک دوم نیز که به لشکرکشی جولیان رومی پیوسته بود، به ایران کشانده شد و در قلعه‌‌ای در خوزستان زندانی شد.امپراتوری ساسانی درگیر مبارزات مکرر علیه امپراتوری روم و بعدها امپراتوری بیزانس شد. ارتش ساسانی به‌خوبی سازماندهی شده بود و از ایرانشهر («قلمرو ایران») در برابر تهاجمات قبایل مهاجم به ویژه از شرق محافظت کرد. ایران در دوران نوین هم یک تاریخ دفاع قهرمانانه در برابر ارتش متجاوز بعثی صدام دارد (‌1367-1359 ش). در این جنگ که طولانی‌ترین جنگ در تاریخ جنگ‌های معاصر است ایران عملا بدون حمایت خارجی و بر پایه سرمایه انسانی وسیع پس از انقلاب اسلامی 1357 ظرفیت بالایی برای دفاع از قلمرو خود در برابر تجاوز دشمنی نشان داد که عملا ازسوی اعراب و ابرقدرت‌های وقت، حمایت مستقیم می‌شد و برای اول بار پس از سده‌ها هیچ بخشی از ایران جدا نشد و تمامیت ارضی کشور به خوبی حفظ شد. با وجود شکست‌های اولیه، نیروهای ایرانی، از جمله ارتش و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروهای مردمی بسیج در برابر پیشروی ارتش متجاوز بعثی عراق مقاومت کردند و درنهایت آنها را به عقب راندند. ایران ما از تجاوز اخیر دشمن صهیونی نیز سربلند بیرون می‌آید. پاینده ایران‌.