بزرگنمايي:

پیام سپاهان - کیهان /متن پیش رو در کیهان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
مافیای رسانه‌ای در هم تنیده، به خاطر یک اظهارنظر آقای قاسمیان، به جان وی افتاده‌اند و می‌گویند حتی اگر طرف سعودی ماجرا را رها کند، ما رها نمی‌کنیم.
حتی او را متهم به نفوذی بودن کردند و با ژست نگرانی برای منافع ملی و روابط خارجی، مدعی شدند اظهارنظر آقای قاسمیان در یک گروه محدود در فضای مجازی، موجب خدشه در روابط با عربستان می‌شود.
اما همین مویه‌کنندگان و ضجّه‌زنندگان(!) سال‌هاست به شکل سازمان یافته، بدترین ادبیات را نثار چین و روسیه و یا دوستان و متحدان منطقه‌ای ایران می‌کنند؛ هرگز هم یادشان نمی‌افتد که شاید این ادبیات سخیف و موهن (و غالباً آمیخته با دروغ و تحریف) موجب اخلال در روابط راهبردی با شرکای اقتصادی و سیاسی کشور می‌شود. بلکه بعضی از آنها مأمور نیابتی برای تخریب روابط هستند.
به تعبیر عامیانه، «قربان بِرَم خدا را- یک بام و دو هوا را»! ما کدام را باور کنیم؛ قسم حضرت عباس این جماعت را یا دُم خروس را؟!
اما در موضوع سخنان اظهار شده از سوی آقای قاسمیان و بازداشت وی در مدینه منوره باید توجه کرد که قضاوت در این‌باره، از جنس قضاوت‌های ساده و یکسره نیست که با یک کلمه «آری» یا «نه»، انجام شود. بلکه باید با حوصله و به تفکیک و تدقیق سخن گفت.
بازار
اولاً گفته می‌شود او این سخنان را نه برای انتشار عمومی بلکه برای دوستان خود در یک گروه مجازی فرستاده است. اگرچه این فضا، جایی نیست که محتوای ارسالی برای جمعی معدود، به همان جمع، محدود بماند.
ثانیاً محتوای سخنان مبنی بر اینکه در عربستان مراکز لهو، قمارخانه‌ها، فحشا و کنسرت‌های مبتذل ترویج می‌شود و اراده الحاد پشت آن است، محتوایی خلاف واقع یا دور از اطلاع مردم عادی نیست. آقای قاسمیان، این روش را روش بنی امیه دانسته و اینکه «فشارها و محدودیت‌ها بر زائران تا آنجاست که حتی اجازه فهم و تجربه‌ معارف حج را نمی‌دهند».
وضعیت عربستان، ترکیبی از تناقض‌هاست. این سرزمین، مهبط آدم ابوالبشر، میزبان ابراهیم خلیل الله برای تأسیس خانه کعبه، و مولد و مرکز رسالت حضرت خاتم الانبیا (ص) است و سالانه میلیون‌ها مسلمان به امر پروردگار باید برای انجام مناسک حج، عازم این سرزمین مقدس شوند. اما دولت عربستان، ظرف چند دهه اخیر در جایگاه خادم حرمین شریفین ظاهر نشده است. از یکسو به ترویج وهابیت منحرف پرداخته و به نیابت از دشمنان ملت‌های منطقه، سرمایه‌گذار تروریسم تکفیری بوده است؛ از سوی دیگر، به گسترش مظاهر الحاد غربی در سرزمین نزول وحی پرداخته و به سرکوب شیعیان بلکه مطالبه‌گران اجرای احکام اسلامی دست یازیده است.
طرف آمریکایی از عربستان به عنوان «گاو شیرده» یاد می‌کند و به غارت منابع آن می‌پردازد. افغانستان، پاکستان، عراق، سوریه، لبنان، فلسطین، یمن، بحرین، قطر و...، هرکدام زخم‌هایی خونین از نقش منفی دولت سعودی بر پیکر خود دارند. بی‌تردید اگر این نقش‌آفرینی منفی نبود، جنایت و نسل‌کشی اخیر در فلسطین امکان تداوم نداشت.
ثالثاً حکومت سعودی، نسبت به ملت ایران کم جفا نکرده است. از پشتیبانی همه‌جانبه صدام در جنگ تحمیلی تا پشتیبانی طیفی از گروهک‌های سلطنت‌طلب، تروریستی، تکفیری و تجزیه‌طلب، و دوبار بی‌حرمتی و شهادت صد‌ها نفر از حجاج. این رویکرد طبیعتاً انزجار برانگیز است، مخصوصاً اگر با نقشه‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی پیوند بخورد.
سردار کاظمی، رئیس سازمان اطلاعات سپاه پاسداران، 29 خرداد 1402 در گفت‌وگویی خبر داد: «سرویس‌های اطلاعاتی نزدیک به 20کشور از جمله آمریکا، انگلیس، امارات، عربستان، فرانسه، آلمان، و... در اغتشاشات 1401 نقش‌آفرینی کردند».
کدام یک از گزاره‌های خبری که در بالا درباره عملکرد دولت عربستان گفته شد، قابل انکار و کتمان است؟ این عملکرد، چه از نگاه اسلامی و چه از نگاه انسانی، صد در صد محکوم و مردود است.
در عین حال حال، دولت سعودی، خصم اول ما نیست. عربستان، هم همسایه ماست، هم میزبان حرمین شریفین است، و هم فرصت‌هایی در آن نهفته است که عمدتاً، هرز می‌رود، یا خلاف مصلحت منطقه و امت اسلام صرف می‌شود. خصم اول، آمریکا و اسرائیل هستند. هم ترامپ و هم نتانیاهو، ترجیح می‌دهند به جای درگیری مستقیم و هزینه‌دار با ایران، طرف سعودی را با ایران درگیر بکنند، بلکه کشورهای منطقه را به جان هم بیندازند.
 بر مبنای آنچه گفته شد، هم اعتراض دقیق و حساب شده به عملکردهای نادرست دولت سعودی، کار درست و لازمی است؛ و هم تلاش برای کاهش تنش‌ها و دعوت به رعایت حسن همجواری، به شرط مراعات طرف مقابل.
قطعاً میزبانی ترامپ در ریاض و اراجیفی که او علیه ایران گفت، خلاف آداب حسن همجواری با ایران است. اگر کسی درباره اظهارات یک روحانی ایرانی در مدینه ترش می‌کند، به طریق اولی باید صد برابر غلیظ‌تر، از آن میزبانی ضد ایرانی شاکی شود. نمی‌شود معدود محافلی، گاو شیرده شدن عربستان را نشانه نبوغ بن سلمان و مایه جلب احترام جهانی بنامند(!) یا بگویند درباره تعرض رئیس‌جمهور آمریکا به نام خلیج‌ فارس و توهین به ایران غیرتی نشوید(!) اما ناگهان درباره اظهارات یک فرد روحانی (عدم رعایت حرمت سرزمین وحی از سوی دولت سعودی)، غیرتی شوند.
در حالی که ده‌ها رسانه سعودی یا وابسته به این رژیم، روزانه علیه ایران لجن‌پراکنی و دروغ‌پراکنی می‌کنند، نمی‌توان به اظهار‌نظر یک عالم دینی که مسئولیت سیاسی رسمی هم ندارد، خرده گرفت. 
از منظری دیگر، درباره اینکه زمان و مکان سخنان وی درست، و بیان عمومی (یا انتشار آن از سوی دیگران) به مصلحت بوده یا نه، می‌توان گفت‌و‌گو یا نقد کرد؛ اما اینکه جماعت اباحی غربگرا، ناگهان غیرتی و تکفیری شوند و اتهاماتی به او نسبت دهند که خود سزاوار آن هستند، بیشتر به طنزی مبتذل می‌ماند تا بحثی حکیمانه و قابل اعتنا.
اما فارغ از اظهار‌نظر‌های مختلف افراد، سیاست جمهوری اسلامی ایران در قبال دولت عربستان و هر دولت دیگری، متناسب با رویکرد همان دولت است: تحبیب در برابر تحبیب، و تهدید در برابر تهدید. ضمن اینکه در اولویت‌بندی دشمنان و جدا کردن حساب همسایه از بیگانگان هم دقت لازم را دارد.
در دوره اخیر، هنگامی که عربستان از جنایت و اشغالگری در یمن نتیجه نگرفت و از طریق واسطه‌هایی مثل چین خواستار کاهش تنش با ایران شد، جمهوری اسلامی ایران هم استقبال کرد. رهبر انقلاب 8 خرداد 1402 در این‌باره در دیدار سلطان عمان تأکید کردند: «موضوعاتی مانند آغاز روابط مجدد ایران و عربستان، نتیجه سیاست خوب دولت جناب آقای رئیسی برای گسترش و تقویت روابط با همسایگان و کشورهای منطقه است».
رهبر انقلاب همچنین 11 مهرماه 1402 در دیدار مسئولان نظام و سفرای کشور‌های اسلامی و میهمانان کنفرانس وحدت خاطر‌نشان کردند: «اگر کشورهایی مثل ایران و عراق و عربستان و مصر با هم متحد باشند دولت آمریکا نمی‌تواند در منطقه زورگویی کند. در امور داخلی اینها، در سیاست خارجی اینها دخالت کنند».
دو ماه قبل، هنگامی که دولت عربستان درخواست عزیمت فرستاده ارشد خود به تهران را مطرح کرد، رهبر انقلاب، وزیر دفاع عربستان را در تاریخ 28 فروردین 1404 به حضور پذیرفتند. در این دیدار، خالد بن سلمان، پیام شاه عربستان را تقدیم کرد و گفت: «من با دستور کارِ گسترش روابط و همکاری در تمام زمینه‌ها به تهران آمده‌ام و امیدواریم روابط قوی‌تر از گذشته، فراهم شود».رهبر انقلاب در این دیدار، متناسب با پیام طرف سعودی فرمودند: «سال‌ها پیش همین جا که شما نشسته‌اید عمویتان ملک عبدالله نشسته بود؛ من به او گفتم ارتباط صمیمی با عربستان را به سود خود می‌دانیم. اگر شما هم آن را به سود خودتان می‌دانید، ارتباطات می‌تواند مستحکم شود. اینکه برادران در منطقه با هم همکاری داشته باشند و به یکدیگر کمک کنند، بسیار بهتر از تکیه به دیگران است. اعتقاد ما این است که ارتباط میان جمهوری اسلامی ایران و عربستان، برای هردو کشور مفید خواهد بود و دو کشور می‌توانند تکمیل‌کننده یکدیگر باشند. گسترش روابط میان جمهوری اسلامی ایران و عربستان، دشمنانی دارد. باید بر این انگیزه‌های خصمانه فائق آمد و ما در این خصوص آماده هستیم. شما به درستی اشاره کردید به اینکه رژیم صهیونیستی از اختلاف بین کشورهای منطقه سود می‌برد. ما باید بر این انگیزه‌های خصمانه فائق بیاییم. جمهوری اسلامی ایران، در عرصه‌های مختلف، پیشرفت‌های بسیاری داشته و اکنون آماده است در این عرصه‌ها به عربستان سعودی کمک کند».
متأسفانه میزبانی دونالد ترامپ و رویکرد ایرانی نفرت‌انگیزی که او در ریاض ابراز کرد و پاسخی از سوی همسایه جنوبی ما نگرفت، نقض پیام دوستی از سوی طرف سعودی بود و باید اصلاح و جبران شود.