پیام سپاهان - از فولادشهر به فولادشهر؛ این ماجرای زندگی چپ‌پایی تکنیکی است که از 9 سالگی در ذوب‌آهن حضور داشت و حالا در 42 سالگی، پس از سال‌ها وفاداری به تیمش، سکان هدایت گاندوها را بر عهده گرفته است.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
رتبه‌ای که ذوب‌آهن این فصل گرفته، کمی گمراه‌کننده است؛ به‌خصوص با توجه به شرایطی که این باشگاه، از نظر مالی و تجهیزاتی در اختیار دارد. بنابراین انتظار حدادی‌فر از مدیران و هواداران باشگاه ذوب‌آهن این است که کمی سطح انتظارات را پایین بیاورند تا او بتواند پروژه سه ساله‌اش را به سرانجام برساند. پروژه‌ای که در صورت اجرای صحیح می‌تواند ذوب‌آهن را به همان ریلی برگرداند که با امثال قاسم حدادی‌فر به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید.
گفت‌وگوی خبرنگار ایرنا با کاپیتان اسبق و سرمربی فعلی ذوب‌آهن پیش روی‌تان است.
تیتر این مصاحبه را باید بگذاریم از فیورنتینا و شهر فلورانس تا فولادشهر و سرمربیگری در ذوب‌آهن.
فیورنتینا را هنوز یادتان هست؟ من که دیگر یادم نمی‌آید (لبخند می‌زند).
مگر می‌شود فراموش کنیم؟ می‌خواهیم بدانیم این مسیر تا سرمربیگری در ذوب‌آهن، برای تو چطور پیش رفت؟
اگر بخواهم به عقب برگردم، باید بگویم که من مسیر فوتبالی‌ام را از کودکی در باشگاه ذوب‌آهن آغاز کردم. در اولین آکادمی که تجهیز شد، حضور داشتم و پله‌های ترقی را رفته رفته طی کردم. به تیم اصلی رسیدم، در فینال لیگ قهرمانان آسیا بازی کردم، بازوبند کاپیتانی را بر بازو بستم، دو سال دستیار بودم، حالا هم که در جایگاه سرمربیگری هستم. الان مسئولیت تیم با من است و باید به تمام مسائل متعهد باشم.

اما درباره شرایط ذوب‌آهن، اخبار خوبی نمی‌شنویم.
یکسری مشکلات وجود دارد اما باید با تمام توان کار کنیم تا رفع شوند. امیدوارم با این مسائل خیلی منطقی برخورد شود و مطمئنم که مشکلات حل می‌شوند؛ هر چند که شاید زمان‌بر باشند. ما باید یک پروسه سه ساله را طی کنیم و به عنوان کسی که سال‌های زیادی در فوتبال بوده، هدفم این است که برنامه‌ها را با شیب ملایم طی کنیم. یعنی هم نتیجه مهم باشد و هم درآمدزایی از راه توسعه آکادمی و معرفی بازیکنان پایه به لیگ برتر.
گفتی سال‌ها تجربه داری و در فوتبال حضور داشته‌ای. حتماً می‌دانی که فوتبال بی‌رحم است و صبر مدیران و هواداران خیلی زود لبریز می‌شود؟
این موضوع در همه جای دنیا وجود دارد؛ روی هم رفته فاصله میان محبوبیت و منفوریت خیلی کوتاه است، اما من همیشه ارتباط خوبی با هواداران داشته‌ام؛ ارتباطی متقابل و دوطرفه. الان مقیاس و معیار نتایجی است که می‌گیرم و اثری است که می‌گذارم. اگر خوب باشم، این محبوبیت باقی می‌ماند و اگر سهل‌انگاری صورت بگیرد، همه چیز عکس می‌شود. به همه این مسائل واقف هستم و ماهیت ماجراها را می‌دانم. با این حال خیلی امید دارم که به موفقیت برسم.
فکر می‌کنم 14 یا 15 ساله بودم که از آکادمی فیورنتینا به اصفهان آمدند و قرار شد بازیکنان تیم‌های پایه را از نزدیک ببینند. میان تمام بازیکنان، اسم یک نفر را به باشگاه دادند که من بودم. روادید من آمد و بلیت هم گرفتند اما تغییراتی به‌وجود آمد و من نتوانستم به ایتالیا بروم!
با توجه به شرایط فعلی ذوب‌آهن، کمتر کسی ریسک سرمربیگری در این تیم را قبول می‌کرد و به جان می‌خرید. عرقی که به واسطه سال‌ها حضور در ذوب‌آهن داری باعث شد تا این پیشنهاد را بپذیری یا مسائل دیگری در تصمیم تو دخیل بود؟
به این سئوال می‌شود از دو منظر مختلف پاسخ داد. هم به خاطر تعصب و عرقی که به باشگاه داشتم و هم به دلیل اینکه فرصت مناسبی بود تا به عرصه سرمربیگری با تیم خودم ورود کنم؛ چون شناخت خوبی از این مجموعه دارم. این را هم خوب می‌دانم که آنچنان که باید زمان نداریم اما ذوب‌آهن همیشه نشان داده با اندکی سازماندهی و مدیریت می‌تواند مسیر درستی را طی کند. آقای مهندس افضلی در رأس مدیریت کارخانه و همچنین اعضای محترم هیات‌مدیره و البته مدیرعامل باشگاه در تلاش هستند تا مشکلات خیلی زود برطرف شوند. خیلی امید دارم تا با کمک این دوستان و همچنین صبر هواداران، بتوانیم با قدرت وارد لیگ بیست‌وپنجم شویم.
حتما آنقدر تجربه داری که قول رتبه یا مقامی را به مسئولان باشگاه یا هواداران نداده باشی؟
من با باشگاه بارها در این رابطه صحبت کرده‌ام. خوشبختانه آن‌ها هم حرفه‌ای برخورد کرده و خوب می‌دانند با بودجه‌ای که داریم، سخت است به جنگ تیم‌های مدعی برویم. شاید به جرأت بگویم، بودجه ما یک‌پنجم بقیه هم نیست و خیلی زود نمی‌توانیم بازدهی مورد نظر را شاهد باشیم. بهتر است سطح انتظارات، با شرایطی که در باشگاه ما حکمفرماست، کمی پایین‌تر بیاید و ما بتوانیم تیم خوبی روانه لیگ کنیم.
برنامه سه ساله شما، چه آیتم‌هایی را در بر می‌گیرد؟
سال اول، سال سختی خواهد بود. نمی‌خواهم با ناامیدی صحبت کنم اما باید این فصل به پایداری در تیم‌مان برسیم، سال دوم برای انتقال استعدادهای جوان و تزریق کامل آن‌ها به تیم اصلی کار کنیم و سال سوم بتوانیم با اتکا به نیروهای موجود سهمیه بگیریم. چون خودم سال‌ها در آکادمی ذوب‌آهن حضور داشتم و از آنجا رشد کردم، می‌دانم که باشگاه با کمی صبر و اعتماد به نیروهای جوان می‌تواند در آینده، حتی به درآمدزایی هم برسد.

یک بار برای همیشه بگو؛ چه شد به ایتالیا نرفتی؟
فکر می‌کنم 14 یا 15 ساله بودم که از آکادمی فیورنتینا به اصفهان آمدند و قرار شد بازیکنان تیم‌های پایه را از نزدیک ببینند. میان تمام بازیکنان، اسم یک نفر را به باشگاه دادند که من بودم. روادید من آمد و بلیت هم گرفتند اما تغییراتی به‌وجود آمد و من نتوانستم به ایتالیا بروم!
چه تغییراتی؟
مدیریتی بود. در نهایت هم یک بازیکن بزرگسال را به ایتالیا فرستادند و ماجرای زندگی من هم خیلی راحت تغییر کرد!