بزرگنمايي:

پیام سپاهان - آرمان ملی / «بازخوانی معادله ایران و آمریکا» عنوان یادداشت روز در روزنامه آرمان ملی به قلم علی‌اصغر زرگر است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
در عالم دیپلماسی، همان‌گونه که در معامله و ادبیات عامیانه رایج است، ابتدا باید نوعی دوستی و تفاهم میان طرفین شکل بگیرد تا امکان توافقی پایدار فراهم شود.
به بیان دیگر، ایجاد حسن نیت و اعتمادسازی، شرط آغاز هرگونه تعامل سازنده و مبتنی بر منافع مشترک است. امروز، اگر آمریکایی‌ها واقعاً دنبال بازگشت به بازار ایران و سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف اقتصادی کشور هستند، باید ابتدا حسن نیت خود را در عمل نشان دهند. صرفاً سخن گفتن از مذاکره کافی نیست، بلکه باید در رفتار و سیاست‌گذاری‌ها، تغییر واقعی دیده شود. یکی از پایه‌های این اعتمادسازی، پذیرش واقعیت‌های برنامه هسته‌ای ایران از سوی ایالات متحده است. نخستین گام در مسیر مذاکره مؤثر، آن است که آمریکایی‌ها بپذیرند ایران دنبال ساخت سلاح هسته‌ای نیست. اگر چنین تفاهمی حاصل شود، می‌توان انتظار داشت که گفت‌وگوها در سطوح بالاتر ادامه یابد. در این مرحله، آمریکا باید به رسمیت بشناسد که غنی‌سازی اورانیوم حق مسلم ایران به عنوان عضو معاهده NPT است. البته رسیدن به این نقطه مستلزم پیمودن راهی دشوار و صبورانه است، اما غیرممکن نیست. امتیازی که ایران انتظار دارد در ازای این همکاری دریافت کند، فراتر از به رسمیت شناختن حقوق هسته‌ای است. لغو کامل تحریم‌ها به‌ویژه تحریم‌های بانکی و نفتی، پیش‌شرط حیاتی برای هرگونه توافق پایدار به شمار می‌رود. همچنین، تحریم‌هایی که به بهانه حقوق بشر علیه ایران وضع شده‌اند نیز باید مورد بازنگری و تعدیل قرار گیرند. در این بده‌بستان سیاسی، طبیعی است که هر دو طرف به دنبال منافع قابل لمس باشند. از منظر ایالات متحده، ایران بازاری بکر و دارای ظرفیت بالا برای سرمایه‌گذاری در صنایع مختلف است؛ از حمل‌ونقل هوایی تا انرژی و فناوری. امروز ایران به حداقل 500 فروند هواپیمای مسافربری نو نیاز دارد و ساختار اصلی ناوگان هوایی کشور همچنان آمریکایی است. در صورت دستیابی به توافق سیاسی، این آمادگی فنی و اقتصادی وجود دارد که شرکت‌های آمریکایی در این حوزه و سایر بخش‌ها حضور یابند. افزون بر آن، ظرفیت بالای علمی و پژوهشی ایران، امکان همکاری گسترده با دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی غرب را فراهم می‌کند. البته ممکن است برخی، موضوع «نفوذ» آمریکا را به‌عنوان تهدیدی جدی مطرح کنند؛ اما در دنیای امروز که اطلاعات با سرعت و گستردگی در جریان است، مفهوم توطئه‌های مخفی و نفوذ پنهان، دیگر کارکرد سنتی خود را از دست داده است. شفافیت، سرعت انتقال داده‌ها و آگاهی عمومی، بسیاری از این نگرانی‌ها را خنثی کرده است. در نهایت، حتی شخصیتی مانند دونالد ترامپ با وجود سیاست‌های تهاجمی‌اش نیز تمایل داشت که ایران صرفاً در مدار چین و روسیه باقی نماند. از این زاویه، ممکن است ایالات متحده برای حفظ منافع راهبردی‌اش، در برابر فشارهای افراطی اسرائیل نیز بایستد. ایران باید در این میان، با حفظ استقلال و منافع ملی، از شکاف‌های موجود میان قدرت‌های جهانی بهره ببرد و جایگاه خود را در نظم منطقه‌ای و جهانی ارتقا دهد.