بزرگنمايي:

پیام سپاهان- حجت میرزایی  در همایش مسیر صنایع پیشرو، با اشاره به تعریفی از صنایع پیشرو که ‌موج‌های جدید ابداع و نوآوری را به همراه دارند، اظهار کرد: تاریخ توسعه تاریخی خطی نیست، بلکه یک مسیر پرنوسان است که هر بار موج جدیدی از نوآوری را به همراه می‌آورد و این کارآفرینان هستند که موج جدید را می‌آورند و یک فضای جدیدی را برای جهان ایجاد می‌کنند.

وی توضیح داد: تلفن هوشمند یکی از مهم‌ترین موج‌های نوآوری بود و ما با یک شکل چرخ‌دنده‌ای از مسیر توسعه مواجه هستیم.

به گزارش ایسنا، این استاد اقتصاد همچنین گفت: در ایران شکل‌گیری صنایع بزرگی همچون ذوب‌آهن نتیجه این بود در مناطقی که زیرساخت‌های بیشتری وجود دارد، ما صنایع پیشرو را ایجاد کنیم و توسعه صنعتی شکل گرفت که البته در پیاده‌سازی این سیاست درست عمل نکردیم.

وی با اعتقاد بر اینکه هیچ کشوری ورشکسته نمی‌شود، گفت: البته در مسیر توسعه بعضاً شاهد کاهش اثرگذاری برخی کشورها و تبدیل شدن آنها به جهان چهارم هستیم که برخی کشورها از گردونه رقابت‌پذیری آرام‌آرام حذف می‌شوند و به جهان چهارم که جهان کشورهای غیرموثر و بی‌اهمیت است، سقوط می‌کنند.

رقابت‌پذیری مهم‌ترین مؤلفه حکمرانی شایسته است

میرزایی با اشاره به تفاوت بنگاه‌ها و صنایع در کشورها و مناطق مختلف، گفت: اگرچه بنگاه‌ها از رقابت همکارانه استفاده می‌کنند، اما در میان آنها تلاش برای اینکه سطح بیشتری از بازار را بگیرند، یک موضوع اصلی است، اما در میان کشورها الزاماً حذف رقبا به ما کمکی نمی‌کند و الزاماً بهتر شدن همسایگان و رقبا به بدتر شدن وضعیت ما کمک نمی‌کند.

وی با اعتقاد بر اینکه برای رقابت‌پذیری مهم‌ترین مؤلفه حکمرانی شایسته در سطح ملی، صنعت و در سطح بنگاه‌ها است، تأکید کرد: آنچه امروز در سرمایه انسانی دنیا مطرح است، سرمایه خلاق است و این موضوع اصلی رقابت محسوب می‌شود و آنچه امروز موضوع رقابت است، رقابت برای جذب سرمایه خلاق است.

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی افزود: آنچه مهم است تمام اجزای سرمایه خلاق بر روی یک قائله سرمایه اجتماعی سوار می‌شود یعنی جایی که اعتماد و مشارکت سازمان‌یافته وجود دارد و این نتیجه قانون‌پذیری و رعایت اخلاق است.

وی تاکید کرد: اگر اعتماد وجود نداشته باشد، سرمایه انسانی انباشته نمی‌شود و اگر کشورها با بحران خروج سرمایه انسانی و فرار مغزها مواجه می‌شوند به دلیل نداشتن سرمایه اجتماعی است.

میرزایی توضیح داد: سرمایه اجتماعی ایران در اوایل انقلاب 70 درصد بود که در سال 99 به حدود 20 کاهش یافت که این به معنای سقوط و تنزل و خروج صدها میلیارد دلار سرمایه است.

وی با اشاره به اینکه مطابق آمار بانک مرکزی در خوشبینانه‌ترین حالت، سالی 10 میلیارد دلار و در بدبینانه‌ترین حالت سالی 20 میلیارد دلار سرمایه از ایران خارج می‌شود، گفت: در حالیکه برای جذب سرمایه جدید چانه می‌زنیم، اما نمی‌توانیم منابع مالی خود را حفظ کنیم.

نرخ بهره‌وری در ایران نزولی بوده است

معاون سابق وزیر رفاه اجتماعی تأکید کرد: کشوری می‌تواند جذب‌کننده خوب سرمایه باشد که در بالاترین سطح سرمایه‌های داخلی باشد و باید توجه داشت که سرمایه‌های خارجی مکمل سرمایه‌های داخلی است، نه جانشین آن. متأسفانه در شاخص بهره‌وری نیز طی ده سال گذشته کشور چنین حالتی را داشته و نرخ بهره‌وری در ایران نزولی بوده است.

وی با اشاره به شاخص اقتصاد کشور، گفت: در پایان دولت هشتم شاخص اقتصاد کشور در رتبه 77 بود، اما بعد از هشت سال با یک سقوط آزاد به رتبه 144 رسیدیم و بعد از آن نه تنها این شاخص بهبود نیافت، بلکه باز به 155 تنزل کردیم.

میرزایی تأکید کرد: اگر در جامعه‌ای فساد ایجاد شود، فساد را نمی‌توان به‌راحتی از بین ببریم و متأسفانه این فساد به‌صورت سیستمی همانند سلول‌های سرطانی به تمام سطوح تسری پیدا می‌کند و کم‌کم به شبکه‌های فساد تبدیل می‌شود و در محیط کسب‌وکار نیز همین‌گونه است و رتبه ایران از 88 به 152 تنزل کرده است.

سقوط شاخص‌های اقتصادی بسیار سریع اتفاق می‌افتد

وی با تاکید بر اینکه سقوط شاخص‌های اقتصادی بسیار سریع اتفاق می‌افتد، اما متاسفانه بازسازی آن به راحتی انجام نمی‌شود، گفت: تا زمانی که شرایط فساد و مالکیت دارایی‌ها و فضای کسب‌وکار و ... بهبود پیدا نکند، به بهبود هیچ‌یک از شاخص‌ها امیدی نداریم و نه تنها نمی‌توان رشد اقتصادی داشت، بلکه امکان جذب سرمایه و سرمایه خارجی وجود ندارد.

این استاد اقتصاد تأکید کرد: در تمام این شاخص‌ها و زیرشاخص‌های اقتصادی در اندازه بازار و زیرساخت‌ها و حتی در نیروی انسانی مشکلی نداریم، اما در شاخص‌های سلامت اقتصادی، نوآوری و مهارت نیروی کار به‌شدت وضعیت کشور نامناسب است.