بزرگنمايي:

پیام سپاهان - خبرگزاری کتاب ایران / امیرخانی گفت: کم پیش می آید که انسان کتابی بخواند که برایش تغییر نگرش به وجود بیاید برای من اعتیاد یک بیماری خودخواسته بودولی وقتی در آن فضا قرار گرفتم و دیدم دیگران چگونه از این ضعف استفاده می کنند برایم بسیار جالب بود.
 شانزدهمین جلسه ی پایگاه نقد کتابخانه مرکزی پارک شهر با همکاری کتابخانه امام صادق (ع) قم به نقد کتاب «ویولون زن روی پل» با حضور نویسنده ی کتاب، خسرو باباخانی و رضا امیرخانی به عنوان منتقد اختصاص داشت که عصر روز 25 اردیبهشت در کتابخانه مرکزی پارک شهر برگزار شد.
امیرخانی در این بخشی از این نشست با بیان اینکه باید بین نویسنده و متن تفکیک قائل شد گفت: باباخانی یکی از کتاب هایش این اثر است و درباره جنگ، آموزش و پرورش و ... هم آثاری دارند. در این کتاب قسمت هایی را از نویسنده می بینیم و کار ما این نیست که از کتاب به شخصیت نویسنده پی ببریم بلکه فقط کارمان این است که از کتاب به منزله لذت ادبی و ... استفاده کنیم.
او افزود: باید کتاب را در سنجه قرار دهیم و آن را ارزیابی کنیم. هر روایتی ولو زندگی نامه خودنوشت چیزی در قالب دنیای ادبیات است و از این منظر احساس می کنم یکی از ظلم هایی که به این کتاب شده همین است یعنی از زاویه ادبیات به سراغ این کتاب نرفتیم. اگر 100 سال دیگر این کتاب را بخوانیم ایا ایشان وجود دارد؟ کار ما پرداختن به کتاب است نه فرد! این مشکلی است که در نقد کتاب های خودنوشت وجود دارد.
امیرخانی در ادامه با اشاره به نکاتی درباره این اثر افزود: کتاب وقتی به شکل روایت خودنوشت در می آید خودش را در معرض نقد نمی گذارد چون کاری که انجام می دهد خودش را از نقد ادبی فراری می دهد اما این کتاب توانسته با روایت شیرین و گرم تا پایان برود.
او گفت: این کتاب دو بخش رنج راوی و رنج دیگران دارد و هر دو بخش اینگونه نیست که خودآموز ترک اعتیاد باشد بلکه قرار است با رنج های بشری در این کتاب آشنا شویم. بنابراین چه وقتی رنج های نویسنده کتاب بیان می شود چه وقتی که رنج های افراد بیان می شود قرار است فقط احساسات بشری را درک کنیم.
امیرخانی در ادامه با بیان اینکه کتاب درباره رنجی صحبت می کند که خودخواسته است گفت: کتاب سنگی بر گوری درباره رنجی است که خودخواسته نیست اما این اثر از این لحاظ گره های دراماتیک بیشتری دارد.
او در بخش دیگری از سخنانش افزود: کم پیش می آید که انسان کتابی بخواند که برایش تغییر نگرش به وجود بیاید برای من اعتیاد یک بیماری خودخواسته بودولی وقتی در آن فضا قرار گرفتم و دیدم دیگران چگونه از این ضعف استفاده می کنند برایم بسیار جالب بود.
باباخانی در این نشست درباره این کتاب توضیحاتی ارائه کرد و گفت: من رمانی به نام خسرو شیرین دارم که در آن از انقلاب و دفاع مقدس نوشتم که آنچه که درباره دفاع مقدس در این کتاب نوشتم تکرار نشدنی است و نوشتن درباره آن بسیار سخت بود. من وقتی این را نوشتم احساس کردم این اولویت جامعه من نیست.
او ادامه داد: درباره دفاع مقدس آثار بسیار زیادی وجود دارد اما درباره اعتیاد کتابی نوشته نشده که وجه ادبی داشته باشد. این کتاب مخاطب را تحت تاثیر قرار می دهد چون وجه ادبیات بر آن غالب است. داستان باید دل خواننده را بلرزاند.
او افزود: در فصل هایی از این کتاب یادم می آید که نگارش آن را به نیمه های شب می انداختم چون برایم سخت بود که در این باره بنویسم.
باباخانی با بیان اینکه برای نوشتن تجربه زیستن، تجربه مطالعاتی و نوشتن نیازمند است افزود: امیرخانی به طور متوسط هر روز خاطراتش را می نویسد و همه شهرهای ایران را گشته است با این وجود کتابی نخوانده که بر اساس آن الگو بنویسد. داستان نوشتن با داستان خواندن و نوشتن محقق می شود.
او ادامه داد: در این کتاب باید کسی را می آفریدم که برای خواننده حرف بزنم.
باباخانی گفت: بیشترین اعتیاد از دوران دبیرستان و دانشگاه آغاز می شود و اگر به دانشگاه ها برویم این را حس می کنیم چون انسان ها دنبال حال خوش هستند و هر کسی با یک چیزی حالش خوش می شود و این لذت طلبی در همه هست اما مشکل اعتیاد این است که دست برداشتن از این لذت طلبی سخت است.
او ادامه داد: من نزدیک 30 بار برای ترک تلاش کردم و نقطه دردناک این است که در اعتیاد بسیاری از ادم ها از شما عبور می کنند و این بسیار رنج آور است. خانمی برای من متنی فرستاد و گفت که من پدرم مصرف کننده بود و هر وقت او را می دیدم به دید تحقیر نگاهش می کردم و هیچ ارتباطی نداشتم و وقتی هم که مرد ناراحت نشدم اما وقتی این کتاب را خواندم دیدم چه جفایی کردم. حالا باید چه بکنم؟
او گفت: ما معتادان را به چشم بیکارانی بی غیرت و بی سواد می بینم در حالیکه بیشترین آمار معتادان را باسوادان تشکیل می دهند. ترک اعتیاد مهارت می خواهد نه غیرت! تصویری که از اعتیاد در فیلم ها داده می شود بسیار عجیب است در حالیکه بسیاری از هنرمندان خودشان مصرف کننده هستند! انگار با بستن به تخت به راحتی کسی ترک می کند. ترک اعتیاد تغییر نگرش می خواهد چون اعتیاد به همه ما نزدیک است!
در بخش دیگری از این نشست همسر باباخانی طی سخنانی درباره تاثیرش در خلق این اثر گفت: باباخانی در نگارش این کتاب زحمات بسیاری کشیده و من فقط تلاش کردم محیطی آرام برای ایشان بسازم تا با خلوص نیت این متن ها را به رشته تحریر دربیاورند.
او افزود: من بچه مذهبی هستم و اعتقادات دینی محکمی دارم و از کودکی یاد گرفتم که در همه مراحل زندگی باید صبر داشته باشم. من این را سرلوحه زندگی قرار دادم و صبر کردم و با این صبر به این نقطه رسیدم. همه کسانی که درگیر مشکلات هستند اگر صبور باشند قطعا به نتیجه خواهند رسید.
ابراهیم زاهدی مطلق نیز در بخش دیگری از این نشست طی سخنانی اظهار کرد: خوشحالم که ایشان در جمعی نشسته که کتابشان را خواندند. درباره اعتیاد نمی توان با یک کتاب قضاوت کرد. اما این کتاب دو مساله دارد یکی مساله اعتیاد است که می تواند برای مخاطب پیام داشته باشد. دوم زمانی که ایشان درگیر اعتیاد بودند ما با هم رفاقت داشتیم و ایشان به خوبی در کتاب این مشکلات را روایت کرده و حتی در آن زمان جلساتی را اداره می کردند و نقد می نوشتند و ... و حتی با چه مشقاتی این کارها را می کردند مبحث دیگری است.
زاهدی مطلق گفت: این کتاب مدیون قزلی است و در نوشته شدن و نقد شدن این اثر نقش موثری دارند. اگر سهمی در این اثر داشته باشم از امیرخانی تلاش می کنم که برای معرفی این کتاب تلاش می کند چون این اثر می تواند به صحبت کردن درباره یک معضل مهمی مانند اعتیاد کمک کند.
قزلی نیز در بخش پایانی نشست طی سخنانی گفت: برای یک نویسنده بهترین جا مکانی است که دیگران کتاب را خواننده باشد. مساله کشور ما درباره کتاب خوانی، کتاب نخوانی ماست. باید کتاب را بخوانیم.
او در پاسخ به این سوال که چطور شد این کتاب منتشر شد؟ به سه روایت پرداخت و گفت: یک شما بروید خانه اتان و ببینید یک دزد در خانه است چه می کنید؟ یا حمله می کنید یا فرار می کنید؟ یکی تعریف می کرد که به خانه اش می رود و می بیند که همسایه اش برای استعمال مواد به اشپزخانه او رفته است. در جای دیگری پدری به پسرش می گوید که برود برادرش را که درگیر اعتیاد است به قتل برساند. اینکه یک پدر و مادر چنین تصمیمی بگیرند واقعا وحشتناک است. چون این والدین قطع امید کردند. سومین موضوع در ماجرای انتقال ضریح امام حسین از تهران به کربلا بود که مستندنگار بودم. من نامه های مردم در اتوبوس را می خواندم بیش از یک سوم این افراد مساله اشان اعتیاد بود! مردم چرا سراغ امام حسین می روند چون امیدشان قطع شده است و بنابراین چون به بن بست رسیدند به این امید متصل می شوند. 15 میلیون فرد در ایران درگیر اعتیاد هستند.
او گفت: من سال ها این مساله را در ذهنم داشتم و بسیار خوشحالم که چنین اثری بر اثر یک تجربه زیسته نوشته شده است. چهارماه از انتشار این کتاب گذشته است اما خوشبختانه این کتاب تازه نفسش گرم شده و چاپ پنجم کتاب آمده است.
قزلی در پایان گفت: رسانه کتاب در کشور ما مردم هستند و من خوشحالم این اثر سوار موج شده است. ترک اعتیاد البته کار بسیار سختی است اما این کتاب روح امید را به معتادان می دمد و می تواند نگهشان داشت. گاهی ماجراها ریشه جدی دارد دلیل اینکه کتاب بسیار مورد توجه بوده به این دلیل است که در جامعه، نویسنده، اطرافیان ما و ... ریشه دارد.